از محو اسرائیل چه خبر؟
در سالهای ۲۰۱۷ و ۲۰۱۸، هفتهای نبوده است که خبری درمورد حملات اسرائیل به اهداف ایرانی یا مورد حمایت ایران در سوریه شنیده نشود. آخرین آنها حمله به یک فروند هواپیمای بوئینگ مستقر در فرودگاه دمشق، متعلقبه ایران بود. این خبرها در ایران توسط بوقهای تبلیغاتی اصولگرا و اصلاحطلب، سانسور و مردم ایران در تاریکی نگاه داشته میشوند تا مگر خدشهای به وعدههای الهی ولیفقیه وارد نیاید.
علی خامنهای مثل پیامبران وعده داده است که اسرائیل در سال ۲۰۴۰ از میان خواهد رفت (۲۲ سال دیگر). او این پیشگویی جادوگرانه را در سال ۲۰۱۵ ارائه کرد که سهسال از آن میگذرد. در چارچوب تدریجیبودن امور در عالم واقع (نه در عالمی که مقامات جمهوری اسلامی زندگی میکنند)، تاکنون باید ۱۲درصد از اسرائیل نابود شده باشد (۳ از ۲۵) مگر آنکه در سال ۲۰۴۰، رهبر وقت جمهوری اسلامی ایران (اگر رژیم تا آن زمان ادامه پیدا کند) با گفتن «شِزِم» یا «اجی مجی لاترجی» (همراه با فشار دادن دکمه بمب اتمی) بخواهد اسرائیل را نابود کند. اما واقعا در عالم امکان چه میگذرد و پروژه محو اسرائیل به کجا رسیده است؟
ارزیابی مقایسهای موقعیت کنونی جامعه اسرائیل و ایران
اسرائیل جامعهای بسیار پویا و درحال رشد است و بسیاری از مشکلات جوامع خاورمیانهای در این کشور به چشم نمیخورد، یا خفیفتر است. این کشور دارای نهادهای دمکراتیک مستحکم و آزادیهای چهارگانه است، به قسمی که در هیچ یک از جوامع با اکثریت مسلمان در منطقه به چشم نمی خورد. رسانهها در این کشور آزادند و منبع نقل قول مشکلات اسرائیل، رسانههای خود این کشورند. اقتصاد اسرائیل مبتنیبر بازار آزاد و فناوری پیشرفته است. رشد اقتصادی این کشور در سالهای ۲۰۰۴ تا ۲۰۱۳ بهطور متوسط حدود پنج درصد بوده و با کاهش این رشد در سالهای اخیر، به حدود ۲/۸ درصد رسیده است. درآمد ناخالص داخلی این کشور در سال ۲۰۱۷ برابر با ۳۱۶ میلیارد دلار بوده است. وقتی این را با همین شاخص برای ایران در همین سال (۴۳۱ میلیارد دلار) مقایسه میکنید، به عمق فاجعه برای ایران و موفقیت بینظیر یک کشور کوچک با جمعیتی یکدهم ایران، مساحتی حدود یک هشتادم ایران و منابعی ناچیز در مقایسه با ایران، پی میبرید.
در آمد سرانه در اسرائیل در سال ۲۰۱۷ حدود ۳۶هزار دلار و درآمد سرانه در ایران، حدود شش تا هفت هزار دلار بوده است. نرخ رسمی بیکاری در ایران در همین سال، ۱۲درصد و در اسرائیل چهار درصد بوده است. نرخ تورم در اسرائیل در این سال، دو دهم درصد و نرخ رسمی تورم در ایران، ۹/۹ درصد بوده است. این درحالی است که اسرائیل مجبور است از خود دربرابر حلقهای از دشمنان در منطقه، دفاع کند. اگر قرار بر درنظر گرفتن روندها و فرایندها (و نه اجی مجی لاترجی) باشد، با توجه به فساد و ناکارآمدی و تحریمها، جامعه ایران بیشتر در معرض فروپاشی نیست تا جامعه اسرائیل؟ کدام کشور از حیث شاخصهای کلیدی اقتصادی -اجتماعی رو به بهبود است و کدام رو به افول؟ حتی آمارهای دستکاریشده جمهوری اسلامی ایران در این مورد گویاست، اگر آنها را با آمارهای اسرائیل مقایسه کنیم.
دست بالاتر در نابودی
اگر قرار بر نابودی باشد، کدام کشور دست بالاتر را دارد و کدام کشور از دیگری قربانی میگیرد؟ بهمنظور کوتاهی این نوشته، بهسراغ مقایسه امکانات نظامی دو کشور نمیروم و تنها به برخوردهای دو کشور در سوریه میپردازم. اسرائیل در داستان جنگ داخلی و حضور نیروهای نظامی خارجی در سوریه، تنها بر یک موضوع متمرکز است: نابودی نیروهای نظامی و تجهیزاتی که از ایران ارسال می شود؛ خواه موشک و نیروهای بسیجی و مزدوران افغانستانی و پاکستانی و خواه هواپیماهای غیرنظامی که در دو دهه اخیر برای حمل موشک و سلاح بهعلاوه کالاهای غیرنظامی برای حزبالله لبنان و دولت سوریه ارسال شده است. اسرائیل با وقوف به اهداف بلندمدت اسلامگرایان شیعه در نابودی این کشور در حاشیه جنگ داخلی در سوریه، درحال دفاع از موجودیت خود است و به همین دلیل، با تمام قوا و با استفاده از همه ابزارهای نظامی و دیپلماتیک، با نیروهای جمهوری اسلامی ایران و همپیمان با آن، برخورد میکند. تنها درعرض دو سال، اسرائیل ۲۰۰بار اهدافی را هدف قرار داده است که سپاه قدس و نیروهای تحت حمایت آن، در آنجا نیرو و تجهیزات داشتهاند.اسرائیل در این برخورد بر چهار اندوخته اتکا داشته است:
۱. اسرائیل هیچگاه رسما خواستار سقوط رژیم اسد نشده و در جریان جنگ داخلی سوریه، موضع بیطرفی داشته است؛ از این جهت، حمله به مواضع ایرانی در سوریه، حمله به ارتش و دولت سوریه تلقی نمیشود. به همین دلیل، دولت سوریه دربرابر این حملات سکوت میکند یا اقدام چندانی انجام نمیدهد. طرفهای درگیر در سوریه مقابله اسرائیل و ایران را نتیجه تنازع ایدئولوژیک ایران با اسرائیل تلقی کرده و خود را از آن کنار میکشند. دولت سوریه هیچگاه هدف خود را نابودی اسرائیل اعلام نکرده است.
۲. روابط حسنه با روسیه که موجب شده است روسیه در مناقشات اسرائیلی-ایرانی دخالت نکند. اسرائیل این اندوخته را زمانی گرد آورد که مستقل از ایالات متحده و دول اروپایی، دربرابر اشغال کریمه بهدست روسیه موضعی نگرفت. روسیه در جنگ داخلی سوریه گرچه از اسد حمایت میکند اما از دادن اس۳۰۰ به این رژیم خودداری کرده است تا مناقشات منطقهای مسیر خودش را مستقل از روسیه طی کنند. روسیه از طرح نابودی اسرائیل ازسوی جمهوری اسلامی ایران خشنود نیست و به همین دلیل، در مناقشات ایرانی-اسرائیلی خود را بیطرف نشان میدهد.
۳. تغییر دولت در ایالات متحده از اوباما به ترامپ باعث شده است که اسرائیل در واکنشهای احتمالی به برخوردهای نظامی، خود را کاملا متکی به ایالات متحده بداند. حملات دوساله اسرائیل به اهداف ایرانی، هیچ مخاطرهای برای اسرائیل نداشته است.
۴. همپیمان اصلی ایران در منطقه یعنی حزبالله نیز در مناقشات مستقیم جمهوری اسلامی ایران و اسرائیل مداخله نمیکند، چون نمیخواهد علاوهبر سوریه، خود را در جنگی دیگر درگیر کند. حزبالله در جنگ سوریه هزاران نفر کشته و زخمی داده و نیروهایش در این جنگ، روندی فرسایشی را طی کردهاند. حزبالله در رابطه با جمهوری اسلامی ایران، تنها طرف «گیرنده» است و نه «دهنده». قرار نیست حزبالله لبنان خود را فدای جمهوری اسلامی کند.
نه روسیه و آمریکا و نه ترکیه و اسرائیل، هیچیک حضور جمهوری اسلامی ایران را در سوریه نمیخواهند. از همین جهت، اسرائیل با دستی گشاده مشغول نابودی نیروی انسانی و تدارکاتی جمهوری اسلامی در سوریه است. بدین ترتیب، هر روز که میگذرد، به پایان تاریخ مصرف جمهوری اسلامی در سوریه نزدیکتر میشویم.
در نتیجه، حضور ایران در سوریه درنهایت بدینجا انجامیده که نیروهای تحتنظر جمهوری اسلامی ایران و تدارکات نظامی آن، به اهدافی سهل و آسان برای اسرائیل تبدیل شدهاند، مثل گوشت دم توپ. جمهوری اسلامی ایران با قرار دادن منابع انسانی و مادی ایرانیان دربرابر بمبهای اسرائیل، دارد این منابع را بدون هیچ توجیهی بهباد میدهد. جمهوری اسلامی حتی میزان خسارات (تا حد هواپیمای بوئینگ ۷۴۷) و کشتههای خود را اعلام نمیکند، بلکه آنها را بیسروصدا در ایران بهخاک می سپارد. هر از چند گاهی، این نیروها تحت عنوان «شهدای حرم» بدون ذکر محل کشتهشدن، دفن میشوند و خبر آن را بوقهای تبلیغاتی جمهوری اسلامی ایران در چند خط (بدون اعلام محل و علت کشتهشدن) اعلام میکنند. ظاهرا رویشان نمی شود بگویند آنها کشتههای حملات اسرائیلاند.