معاون سازمان هواپیمایی: اعتراضی به گزارش نهایی انهدام هواپیمای اوکراینی دریافت نکردهایم
آرش خدایی، معاون استاندارد پرواز سازمان هواپیمایی کشوری در ایران و مسئول بررسی پرونده انهدام هواپیمای اوکراینی، گفت این سازمان تاکنون اعتراضی نسبت به گزارش نهایی این پرونده از سوی کشورهای مربوطه دریافت نکرده است.
خدایی روز سهشنبه سوم فروردین به ایلنا گفت: «این که عدهای به گزارش نهایی سازمان هواپیمایی درباره سانحه هواپیمایی اوکراین اعتراض دارند، از نظر فنی صحیح نیست» زیرا به عقیده این مقام جمهوری اسلامی، روند تهیه این گزارش، موضوعی نیست که «بخواهد مورد اعتراض قرار بگیرد».
سازمان هواپیمایی ایران پس از بیش از یک سال از شلیک سپاه پاسداران به هواپیمای مسافربری اوکراین، گزارش نهایی خود را درباره آن را روز چهارشنبه، ۲۷ اسفندماه ۱۳۹۹، منتشر کرد که در آن، مسئولیت شلیک به هواپیما به اپراتور واحد پدافندی نسبت داده شده است.
خدایی اضافه کرد: «اظهارنظر برخی از سیاسیون درباره گزارش نهایی از جنس تعیین تقصیر یا احقاق حق است در صورتی که اساسا گزارش بررسی سانحه با هیچ یک از این اهداف تهیه نمیشود.»
معاون سازمان هواپیمایی کشوری تاکید کرد: «در مجموع نظراتی مشورتی که دریافت کردیم، بسیار کم چالش بودند.» او به عنوان نمونه، اصلاح «میزان ساعت پرواز خلبان» از سوی اوکراین را به عنوان اصلاحات «بدون چالش» انجام شده در این گزارش اعلام کرد.
این در حالی است که کانادا و اوکراین گزارش جمهوری اسلامی درباره هواپیمای اوکراینی را که با موشکهای سپاه پاسداران سرنگون شد تلاشی برای پنهان کردن واقعیت خواندند و تاکید کردند این گزارش به سوالات موجود پاسخ نگفته و نتوانسته واقعیت یا مدرک محکمی ارائه دهد.
دمیترو کولبا، وزیر امور خارجه اوکراین اعلام کرده این کشور به ایران اجازه نمیدهد حقیقت را پنهان کند و از مسئولیت این جنایت طفره برود.
مارک گارنو، وزیر خارجه کانادا، و عمر الغبرا، وزیر ترابری این کشور، نیز در بیانیهای مشترک، ضمن رد گزارش ۱۴۵ صفحهای ایران گفتند: «این گزارش هیچ تلاشی نکرده تا به پرسشهای حساس در مورد واقعیت ماجرا پاسخ گوید.
این گزارش ناقص به نظر میرسد و دربرگیرنده هیچ شواهد و واقعیت ملموسی نیست.» این بیانیه تاکید کرد کانادا به زودی نتایج تحقیقات خود را افشا میکند. همچنین انجمن خانوادههای جانباختگان هواپیمای اوکراینی گزارش نهایی ایران را دارای ادعاهای متناقض عنوان کرده و آن را «تحقیق جنایتکاران درباره جنایت خود» خواندند.