محمد حبیبی، معلم و فعال صنفی زندانی در اوین، که از حدود  سه هفته قبل همراه با سه زندانی سیاسی دیگر و در اعتراض به اعمال محدودیت‌های گسترده علیه زندانیان سیاسی دست به «ایستادگی مدنی» زدند،  ممنوع الملاقات شد.

خانواده حبیبی روز چهارشنبه برای ملاقات با او به زندان اوین مراجعه کرده بودند اما مقام‌های این زندان اجازه ملاقات به آن‌ها ندادند و اعلام کردند که این معلم زندانی ممنوع‌الملاقات است.

دستور ممنوع‌الملاقات شدن محمد حبیبی درحالی از سوی مقام‌های زندان اوین به اطلاع خانواده این معلم زندانی رسید که او به همراه فرهاد میثمی، روز سه‌شنبه ۱۶ مهر ۱۳۹۸ در نامه‌ای سرگشاده از زندان به اعمال محدودیت‌های گسترده علیه زندانیان سیاسی و عقیدتی محبوس در اوین اعتراض و از آغاز «ایستادگی مدنی» خود در زندان خبر دادند و پس از آن دست‌کم دو زندانی سیاسی دیگر، برزان محمدی و مهدی مسکین‌نواز، به این ایستادگی مدنی پیوستند.

محمد حبیبی، معلم و از اعضای کانون صنفی معلمان است که ابتدا اسفند ماه ١٣٩۶ بازداشت شد و تا ۲۶ فروردین ۱۳۹۷ به مدت ۴۴ روز تحت بازداشت و بازجویی بود، در این تاریخ با قرار وثیقه آزاد شد. اما کمتر از یک ماه بعد بار دیگر در روز پنج‌شنبه ۲۰ اردیبهشت‌۱۳۹۷ در تجمع معلمانِ تهران مورد ضرب و جرح قرار گرفت و بازداشت شد. او همچنین از سوی شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب تهران به ۱۰ سال و نیم زندان محکوم شده است.

این معلم زندانی، قبل از ممنوع‌الملاقات شدن در روز یک‌شنبه پنجم آبان ماه نیز در زندان اوین به شدت مورد ضرب و شتم قرار گرفته بود.

محدودیت‌هایی از جمله، کاهش ملاقات‌های حضوری تمامی زندانیان سیاسی، حذف روز اختصاصی ملاقات مادران زندانی با کودکان‌شان، ممنوعیت دریافت کتاب و نشریات مجاز و محدودیت تماس تلفنی، سبب شد تا حبیبی و میثمی در اعتراض به این محدودیت‌ها اعلام «ایستادگی مدنی» کنند. 

حبیبی و میثمی در نامه سه‌شنبه ۱۶ مهر ۱۳۹۸ خود خطاب به «سیاستگذاران قوه قضاییه و سازمان زندان‌ها»، با اشاره به اینکه «طی هفته‌های اخیر، زندانیان زندان اوین با مشکلات عدیده و موارد جدیدی از نقض آشکار حقوق‌شان مواجه شده‌اند»، تاکید کردند که «این مشکلات و محدودیت‌ها مواردی نیستند که بتوان آن را صرفا تصمیماتی شخصی از سوی کسی دانست که اخیرا به ریاست زندان گمارده‌اید».

این دو زندانی سیاسی با بیان اینکه «ما این موج جدید فشار و زیر پا گذاشتن آشکار حقوق زندانیان را سیاست جدید تصمیم‌گیران بالادستی می‌دانیم»، خطاب به مقام‌های قضایی و مقام‌های سازمان زندان‌ها نوشتند: «به عنوان شهروندانی که برخوردار از حقوق انسانی و قانونی هستند، صراحتا به شما اعلام می‌داریم که با توجه به نقض صریح مفاد عدیده از آیین نامه اجرایی سازمان زندان‌ها و سایر قوانین جاری کشور در زمینه‌ی حقوق زندانیان و عدم پاسخگویی رییس زندان به درخواست‌های مکرر زندانیان برای گفت‌وگو در این‌باره، از این پس خود را ملزم به رعایت قوانین دلبخواهانه‌ی زندان‌های شما نمی‌دانیم.»

آن‌ها همچنین تاکید کردند که «از این لحظه، تا زمانی که به رعایت حقوق انسانی و قانونی زندانیان متعهد نشوید از رعایت آنچه قواعد زندان‌های خود می‌دانید سرباز می‌زنیم و آن را به رعایت حقوق حداقلی‌مان توسط شما موکول می‌کنیم.»

حبیبی و میثمی درباره روش ایستادگی مدنی خود در زندان نیز در این نامه به صراحت خطاب به مقام‌هایی قضایی و سازمان زندان‌ها اعلام کردند که «دیگر در صف آمارگیری‌های صبح و شب شما نمی‌نشینیم و همزمان با کتابی در دست، گوشه‌ای بیرون از صف‌ها نشسته و به مطالعه می‌پردازیم. همچنین در مراسم صبحگاه اجباری شما شرکت نمی‌کنیم.»

این دو زندانی سیاسی همچنین خطاب به مقام‌های قوه قضاییه و سازمان زندان‌ها نوشتند: «نیک می‌دانیم تحمل ایستادگی مدنی آن هم در زندان برایتان بسیار سخت‌تر از آن است که به سادگی از کنار آن بگذرید و بعید نمی‌دانیم آرام در کناری نشستن و کتاب خواندن ما را شورش نام نهید» اما «قضاوت وجدان عمومی جامعه در برابر چنین اتهاماتی از پیش مشخص است.»