سپاه پاسداران قرار است در محلات تهران «تیم‌های ضربت» راه‌اندازی کند؛ طرحی که سال ۹۶ از راه‌اندازی آن در سراسر کشور سخن گفته شده بود و حالا نیز انتظار می‌رود در سراسر کشور، و نه فقط تهران، اجرا شود.

سرتیپ پاسدار محمد یزدی، فرمانده سپاه محمد رسول‌الله تهران، گفته است تیم‌های ضربت محلات سپاه با محوریت پایگاه‌های بسیج در هر محله و در چارچوب طرح «امنیت محله‌محور» شروع به کار می‌کنند.

به گفته فرمانده سپاه تهران، هدف از راه‌اندازی تیم‌های ضربت «مقابله با سرقت و کیف‌قاپی» و «اراذل و اوباش» در محلات است؛ وظیفه‌ای که در حالت عادی با نیروی انتظامی است اما نگاهی به وضعیت امنیتی جمهوری اسلامی در سراسر کشور و به ویژه تهران نشان می‌دهد مقابله با سرقت و اراذل و اوباش می‌تواند اسم رمز طرح جدید نظام و سپاه برای جلوگیری و مقابله با تکرار اعتراضات بزرگ  ضد حکومتی، به ویژه شروع هسته‌های اولیه آن در محلات  شهرهای مختلف کشور و از جمله پایتخت باشد.

در آبان ۱۳۹۸ که فراگیرترین اعتراضات ضد حکومتی تاریخ جمهوری اسلامی در تقریبا تمام کشور (به گفته حکومت در ۲۸ استان و طبق بررسی‌های مستقل در ۳۰ استان) به وقوع پیوست، برای نخستین بار نهادهای اطلاعاتی، امنیتی و نظامی جمهوری اسلامی به دلیل گستردگی اعتراضات در سراسر کشور با کمبود نیرو برای سرکوب معترضان روبه‌رو شدند.

پیش از آبان ۹۸ هنگامی که اعتراضات مردمی و ضد حکومتی در چند استان یا شهر به وقوع می‌پیوست، نهادهای نظامی - امنیتی و در راس آنها سپاه و یگان ویژه ناجا با اعزام نیرو از سایراستان‌ها و شهرها به سرکوب مردم معترض استان‌ها و شهرهای معترض می‌پرداختند.

گستردگی اعتراضات آبان نقص و حفره امنیتی جمهوری اسلامی در این مورد را آشکار کرد. در اعتراضات آبان نظام مجبور شد به دلیل فراگیری اعتراضات در سراسر کشور، برای نخستین بار ارتش را به کمک سپاه و یگان‌های ویژه فرا بخواند.

با وجود این، به دلیل عدم اعتماد کامل نظام به ارتش برای سرکوب مردم معترض، مسئولان امنیتی و فرماندهان سرکوب ترجیح دادند حفاظت از برخی مراکز حساس و کلیدی را که در حالت عادی با نیروی انتظامی و سپاه بود به ارتش بسپارند و با آزاد  کردن نیروهای سپاه و نیروی انتظامی، از آنها برای سرکوب معترضان در خیابان‌ها استفاده کنند که نتیجه آن خونین‌ترین سرکوب خیابانی تاریخ جمهوری اسلامی در۴۲ سال اخیر بود؛ سرکوبی که بنابر روایت‌های مختلف، به کشته شدن بین ۴۰۰ تا ۱۵۰۰ معترض انجامید.

حالا و پس از تجربه اعتراضات آبان، نظام و سپاه پاسداران به عنوان محوریت ساختار و سازمان سرکوب جمهوری اسلامی، برای رفع این نقص و حفره امنیتی در صدد تشکیل و راه‌اندازی تیم‌های ضربت محلات برآمده‌اند.

در واقع، هدف این است که تیم‌های ضربت محلات، با محوریت پایگاه‌های بسیج هر محله، مانع از شکل‌گیری هسته‌های اولیه اعتراضات ضد حکومتی در محلات شهرها، به ویژه تهران، و گسترش آن به تمام شهرها و از جمله پایتخت شوند.

در این چارچوب، سپاه تهران امیدوار است با جلوگیری از شکل‌گیری اعتراضات در هر محله و سرکوب آن به دست نیروهای سپاه و بسیج در همان  مراحل اولیه، از گسترش و به هم پیوستگی اعتراضات محلات مختلف و تبدیل آن به قیام مردم پایتخت در همه مناطق شهر جلوگیری کند.

سپاه در پی آن است که با چنین طرحی، هنگام شروع اعتراضات مجبور به اعزام نیروهای سپاه و یگان ویژه به نقاط مختلف شهرها و تهران، آن هم در شرایطی که ممکن است خیابان‌ها به دلیل گستردگی اعتراضات مسدود شده باشند، نشود.

ضمن اینکه تجربه اعتراضات ۹۸ ثابت کرده در عمل و به دلیل گستردگی و فراگیر بودن اعتراضات، امکان جابه‌جایی نیرو برای سپاه و یگان ویٰژه بین شهرها و حتی در درون شهرها هنگام اعتراضات بسیار دشوار است.

اما آیا این روش می‌تواند مانع از تکرار اعتراضات بزرگ و فراگیر شود؟ تجربه اعتراضات بزرگ ۹۶ و ۹۸ نشان داد به همان میزان که سرکوب معترضان از سوی حکومت شدیدتر و خونین‌تر شده، دامنه اعتراضات ضد حکومتی مردم هم بیشتر شده و اعتراضاتی که در گذشته محدود به برخی شهرها و استان‌ها بود حالا به ده‌ها شهر و استان  گسترش یافته است؛ سرکوب بیشتر به اعتراض بیشتر و فراگیرتر منجر شده است.

گفتمان معترضان نیز که در اعتراضات سال ۸۸ محدود به پس گرفتن رای خود بود، در اعتراضات ۹۶ و ۹۸ ضد حکومتی و رادیکال‌تر شد و کلیت نظام را هدف گرفت.

تشکیل تیم‌های ضربت محلات از سوی سپاه نه نشانه اقتدار امنیتی، بلکه نشانه گسترش ترس و افزایش نگرانی‌های امنیتی جمهوری اسلامی و سپاه و رویارویی با اعتراضات ضد حکومتی جدید و فراگیرتر است.