در پی انتشار گزارشهای متعدد از نقض حقوق زندانیان و فشار بر خانواده‌های آنها، رییس سازمان زندان‌ها در بخشنامه‌ای اعلام کرد که نباید «هیچ گونه تبعیض یا برخورد ناروایی با زندانی و خانواده وی انجام شود».

محمد مهدی حاج محمدی در بخشنامه خود نوشت: «مسئولیت ما در سازمان زندان‌ها در مواجهه با انبوهی از زندانیان و خطاکاران، بسیار سنگین است و نباید به دلایل گوناگون از جمله جـرم، هیچ گونه تبعیض یا برخورد ناروایی با زندانی و خانواده وی انجام شود و باید مسائل و مشکلات آنان بـا نهایت سعه صدر و دقت مورد رسیدگی قرار گیرد».

او تاکید کرد که «برخی تشخص‌ها و نسبت‌ها نباید موجب تبعیض و برخورداری از امکانات و امتیاز خاص» و یا حتی «احساس تبعیض در زندان‌ها شود».

پیش از این گزارش‌های متعددی درباره بهره‌مندی برخی از مقامات سابق حکومت و همچنین زندانیان متهم به فساد مالی از امکانات خاص در زندان منتشر شده است.

در همین حال زندانیان سیاسی از برخی از حقوق که در قوانین سازمان زندان‌ها وجود دارد از جمله تفکیک بر اساس جرم، حق تماس تلفنی با خانواده و حق مرخصی محروم بوده‌اند.

کیانا و علی رحمانی: ۱۱ ماه است مادرمان تماس تلفنی نداشته 

 

در جدید ترین مورد علی و کیانا رحمانی، فرزندان نرگس محمدی و تقی رحمانی، اعلام کردند که ۱۱ ماه است مادرشان با آنان تماس تلفنی نداشته است. فرزندان نرگس محمدی پس از زندانی شدن مادرشان، نزد پدرشان و در فرانسه زندگی می کنند.

 نرگس محمدی در شش سال دوره زندان خود بارها از تماس تلفنی با فرزندانش محروم بوده است. در همین حال کمپینی در فضای مجازی در اعتراض به این اقدام قوه قضاییه و نهادهای امنیتی شکل گرفته اما مقامات قوه قضاییه به آنان واکنش نشان نداده‌اند.



 

مخالفت با مرخصی سهیلا حجاب 

 

قوه قضاییه همچنین پس از شیوع کرونا از اعزام زندانیان سیاسی و گروه دیگری از زندانیان به مرخصی امتناع کرده است.

پیش از این نیز گزارش‌هایی درباره مرگ دست‌کم ۱۰ زندانی در زندان‌های شیبان اهواز، فشافویه، قرچک ورامین و ارومیه در پی ابتلا به کرونا منتشر شده بود، اما سازمان زندان‌ها این گزارش‌ها را تکذیب کرده است.

در همین حال سهیلا حجاب، زندانی سیاسی محبوس در زندان قرچک ورامین، که به کرونا مبتلاست از روز ۲۷ خرداد  همچنان در اعتصاب غذا بە سر بردە و از خدمات درمانی محروم است. زینب جلالیان دیگر زندانی سیاسی نیز از یک ماه پیش در اعتصاب غذا است.

جمعی از زندانیان سیاسی زندان فشافویه نیز در نامه‌ای شرایط این زندان را «جهنمی» توصیف و به به رفتار دوگانه و سلیقه‌ای مقام‌های قضایی و بلاتکلیفی بازداشت‌شدگان آبان‌ اعتراض کردند.

وجود بیماری کرونا و نبود امکانات بهداشتی لازم و وجود جانورانی چون رتیل، پشه، مگس، هزارپا، سوسک، ساس و موش از جمله موضوعاتی است که این زندانیان در نامه خود به آن اشاره کرده‌‌اند.

 

«بازجویی جمعی» از علی یونسی و امیرحسین مرادی

 

برادر علی یونسی، دانشجوی بازداشتی دانشگاه صنعتی شریف، با اشاره به سخنان مطرح‌شده در دیدار برادرش و امیرحسین مرادی با تعدادی از دانشجویان و استادان تاکید کرد که هر دو نفر اتهام‌های بیان‌شده را نپذیرفته‌اند. او این جلسه را «بازجویی جمعی» خواند.

نمایندگان انجمن اسلامی، جامعه اسلامی، انجمن اسلامی مستقل، شورای صنفی، بسیج دانشجویی و برخی اساتید دانشگاه شریف با حضور مقام‌های دادستانی و بازجوی پرونده با علی یونسی و امیرحسین مرادی دیدار کرده‌اند. این دیدار انتقاداتی را به دنبال داشته است.

رضا یونسی، برادر علی یونسی، در حساب توییترش نوشت که در این دیدار برخی «به اصطلاح» اساتيد‌ و دانشجويان «کاملا وابسته به نهادهای امنیتی» در نقش «بازجو شرکت کردند تا بازجویی جمعی انجام شود».

او تاکید کرد که علی یونسی و امیرحسین مرادی «در همان جلسه بازجویی جمعی هم حاضر نشدند اتهامات را بپذیرند».

علی یونسی، برنده مدال طلای المپیاد جهانی نجوم و امیرحسین مرادی، برنده مدال نقره المپیاد نجوم کشوری روز ۲۲ فروردین بازداشت شدند.

درخواست های متعددی برای آزادی این دو دانشجو به مقام‌های جمهوری اسلامی ارسال شده است.

یکی از بازداشتی‌های آبان: نزدیکانم را تهدید به تجاوز کردند

ابوالفضل کریمی، نوجوان بازداشت شده طی اعتراضات آبان۹۸ که در زندان تهران بزرگ محبوس است، در نامه‌ای نوشته که نیروهای امنیتی حین بازجویی و برای اخذ اعترافات اجباری از او، علاوه بر شکنجه و ضرب و شتم، تهدید کرده‌اند که دوست دخترش را بازداشت و مورد تجاوز قرار می‌دهند.

بخشی از نامه این زندانی سیاسی نوجوان در وب سایت مجموعه فعالان حقوق بشر در ایران، هرانا، منتشر شده است.

ابوالفضل کریمی پس از بازداشت در جریان اعتراضات آبان ماه، از سوی دادگاه انقلاب تهران به ۲۷ ماه زندان  و پرداخت ۱۰ میلیون تومان جریمه نقدی محکوم شده و اکنون در زندان تهران بزرگ در حال سپری کردن دوران محکومیت است.

این زندانی سیاسی که هنگام بازداشت زیر ۱۸ سال داشته، در نامه خود از زندان تهران بزرگ، گفته است: «در [زندان] اوین بازجویی شدم. گفتند اگر حرف نزنی مادرت را می‌آوریم اینجا. گفتم آخر چه باید بکنم؟ گفتند این اسلحه را گردن بگیر. گفتم بدبخت می‌شوم زندگی‌ام خراب می‌شود. بعد گفتند دوست دخترت را می‌آوریم اینجا ترتیبش را می‌دهیم.

بی‌توجهی مقام‌های مسئول به وضعیت بازداشتگاه‌ها و زندان‌ها، نامه‌ها و دادخواهی بازداشت شدگان پیشتر منجر به کشته شدن بسیاری از بازداشت‌شدگان شده است.

علیرضا شیرمحمد علی، زندانی سیاسی محبوس در تیپ ۱ سالن ۱۱ زندان تهران بزرگ که شامگاه ۲۰ خرداد ۱۳۹۸ در پی حمله  دو نفر از  زندانیان جرائم غیر سیاسی با چاقو کشته شد، یکی از زندانیانی است که نامه‌ها و حتی اعتصاب غذای او با بی‌توجهی مقام‌های قضایی مواجه شده بود.