ایران توسعه میدان گازی دریایی را به شرکت داخلی واگذار کرد
در غیاب شرکتهای خارجی به علت تحریمهای آمریکا علیه ایران، قرارداد ۴۴۰ میلیوندلاری توسعه میدان مشترک گازی بلال واقع در خلیج فارس بین شرکت نفت و گاز پارس، از زیرشاخههای شرکت ملی نفت ایران، و شرکت ایرانی پتروپارس، روز شنبه ۲۳ شهریور امضا شد.
به گزارش رسانههای داخلی، هدف از این قرارداد بیع متقابل دستیابی به تولید روزانه ۵۰۰ میلیون فوت مکعب گاز غنی (۱۴ میلیون مترمکعب) در یک دوره ۳۴ ماهه است.
روز شنبه ۲۳ شهریور، بیژن زنگنه، وزیر نفت ایران، در مراسم امضای این قرارداد، آن را نشان بیاثر بودن تحریمهای نفتی آمریکا علیه ایران دانست و گفت: «تحریمها ما را متوقف نکرده است، ما زندهایم.»او ضمن اذعان به اینکه «هرچه همکاری بینالمللی بیشتر شود، کارها بهتر پیش میروند»، اضافه کرد: «اما اکنون نیز متوقف نشدهایم و طرحهای ابتکاری و بینظیری را در حوزههای مختلف در دستور کار داریم.»
زنگنه تاکید کرد: «ما متوقفشدنی نیستیم و قدرت خلاقه خود را به کار میگیریم تا مشکلات را حل کنیم.»
میدان گازی بلال بین ایران و قطر مشترک است.
ایران پس از امضای توافق هستهای برجام در سال ۲۰۱۵امیدوار بود میادین گازی و نفت، خصوصا میادین مشترک، را با حضور پیمانکاران خارجی توسعه دهد، اما خروج یکجانبه دولت آمریکا از برجام در سال گذشته و برقراری تحریمهای شدید نفتی و بانکی شرکتهای خارجی را از سرمایهگذاری در ایران منصرف کرد.
برخی کارشناسان، امضای قرارداد توسعه میدان گازی بلال را نمادین توصیف میکنند. به گفته آنها شرکت پتروپارس از توانایی فنی لازم برای توسعه این میدان دریایی برخوردار نیست و فناوری شرکتهای بزرگ برای این کار نیاز است.
مطابق این قرارداد، پتروپارس ملزم به حفاری هشت حلقه چاه، احداث و نصب یک جکت سرچاهی چهارپایه، ساخت و نصب یک عرشه با ظرفیت تولید روزانه ۵۰۰ میلیون فوتمکعب گاز غنی و احداث یک رشته خط لوله زیردریایی به طول تقریبی ۲۰ کیلومتر است.
کارشناسان در مورد توان فنی ایران در حفاری دریایی و احداث خط لوله زیردریایی ابراز تردید میکنند.
اما زنگنه در مورد انتخاب پتروپارس گفت: «چیز عجیبی نیست؛ شرکت پتروپارس بهترین شرکت اکتشاف و تولید ایرانی است که در کشور فعالیت میکند و در تمام کارهایی که به این شرکت سپرده شده، عملکرد آن هم از نظر زمان و هم از نظر مبلغ قراردادی بسیار نزدیک به تعهداتش بوده است.»
یکی از مهمترین قراردادهایی که پس از برجام امضا شد قرارداد توسعه فاز ۱۱میدان گازی پارس جنوبی با شرکت توتال فرانسه و یک شرکت چینی بود. اما توتال بعد از اعمال تحریمهای نفتی آمریکا در سال گذشته (۱۳۹۷) از این پروژه کنار کشید. شرکت چینی نیز نسبت به ادامه کار تمایلی نشان نداده و طرف ایرانی قرارداد یعنی پتروپارس هنوز درباره ادامه کار نظری نداده است. پارس جنوبی نیز بین ایران و قطر مشترک است.