بوم و گل | غلامحسین نامی
متولد ۱۳۱۵ در شهر قم
غلامحسین نامی در سال ۱۳۴۲ مدرک کارشناسیاش را از دانشکده هنرهای زیبای تهران گرفت و در سال ۱۳۵۹ مدرک کارشناسی ارشدش را از دانشگاه ویسکانسین، که یکی از قدیمیترین دانشگاههای آمریکاست، گرفت.
او از سال ۱۳۴۳ به تدریس در هنرستان هنرهای تجسمی، مدرسه عالی دختران (دانشگاه الزهرا)، دانشکده هنرهای تزیینی و دانشگاه علم و صنعت پرداخت. نامی همچنین عضو هیات موسس خانه هنرمندان و رییس انجمن نقاشان ایران بوده است.
غلامحسین نامی جزو اولین گروه از نقاشان نوگرای ایران بود که در آثارش از مواد مختلط نظیر گل و فرمهای ساده در پشت بومهای خیس استفاده کرد و راهگشای هنرمندان نسلهای بعد شد.
مهماننوازی، صراحت بیان و تسلط نامی بر زبان و تاریخ هنر معاصر ایران این فیلم را، که محصول سال ۱۳۸۴ است، به یکی از بهترین قسمتهای مستند پرتره ما تبدیل کرده است.
روایت این قسمت از زبان هنرمند
در سال ۱۳۳۹ موفق شدم وارد دانشگاه شوم. از اساتید بینظیر آن دوران استاد محمدعلی حیدریان بود، از شاگردان کمالالملک. استاد بسیار بزرگی بود و مباحث آکادمیک را زیر نظر ایشان فرا گرفتیم. اساتید دیگری هم داشتیم که فارغالتحصیل همان دانشگاه بودند یا خارج از کشور تحصیل کرده بودند، مثل استاد جوادیپور، استاد حمیدی، استاد بهجت صدر و استاد محسن وزیری مقدم که در سال آخر دانشگاه استاد ما شد. از او بسیار آموختم و در باز کردن ذهن و نگاه ما به جهان بسیار موثر بود و همیشه قدردان او هستم.
اولین نمایشگاهم را در سال ۱۳۶۴ برگزار کردم، در گالری سیحون. آن موقع با همین کارهای سهبعدی آغاز کردم، قبلا هم خیلی کار کرده بودم، ولی همیشه معتقد بودم باید وقتی اولین نمایشگاهم را برگزار کنم که خط کاری مشخصی برای خودم پیدا کرده باشم تا بتوانم آن را ادامه بدم، یعنی در آینده بتوانم امتداد این ذهنیت و این نگاه را داشته باشم.