توضیح: این مطلب پیش از تصمیم مسی برای ادامه حضور در بارسلونا نوشته و ترجمه شده است

«لئو مسی می‌خواهد فوتبالش را در بارسلونا تمام کند». جوزپ ماریا بارتومئو، رئیس باشگاه کاتالانی، روز هجدهم آگوست در گفت‌وگویی با تلویزیون باشگاه به این مساله اشاره کرد: «او تا سال ۲۰۲۱ با ما قرارداد دارد. به طور منظم با او صحبت می‌کنم و مسی می‌داند که با مربی جدید می‌خواهیم یک پروژه را به پیش ببریم. در حال حاضر همه ناامیدیم، اما با توجه به پروژه جدید، انگیزه زیادی هم داریم و به آینده فکر می‌کنیم». 

کمتر از یک هفته بعد، مسی نامه معروف را به بارسلونا ارسال کرد و به آن‌ها اطلاع داد که تصمیم گرفته باشگاه را ترک کند، با استفاده از بندی در قراردادش که به او اجازه می‌دهد مجانی از تیم جدا شود. بهترین بازیکن تاریخ بارسلونا - زننده ۶۳۴ گل و برنده ۳۴ جام در ۱۵ سال حضور در تیم اول بارسلونا - در یکی از دردناک‌ترین لحظات تاریخ باشگاه از آن‌‌‌ها جدا می‌شود، به دنبال شکست ۸-۲ مقابل بایرن مونیخ در مرحله یک‌‌چهارم نهایی لیگ قهرمانان اروپا. 

نامه مسی باعث لرزش بارتومئو شد. پس از شکست مقابل بایرن، او در پاسخ به درخواست‌‌ها برای کناره‌گیری از باشگاه‌، گفته بود قصد دارد تا ۱۲ ماه دیگر در سمت خود باقی بماند تا اصلاحات ساختاری مورد نیاز بارسا را آغازکند. برای او، برنده شش توپ طلا، رکن اصلی پروژه جدید زیر نظر رونالد کومان، سرمربی تازه تیم، خواهد بود. 

بنابراین قصد مسی برای ترک باشگاه، باید به این برنامه‌ها لطمه زیادی وارد کرده باشد. آتلتیک درگفت‌وگو بایک منبع آگاه، معتبر و ارشد که از نحوه مدیریت بارسلونا در یک دهه گذشته مطلع است، اطلاعاتی در این زمینه به دست آورده است. 

این منبع می‌گوید: «او را نمی‌شناسید. مطمئنم که بارتومئو می‌خواهد مسی تیم را ترک کند. او باعث ایجاد یک حفره بزرگ در حساب‌های مالی باشگاه شده و می‌خواد با فروش مسی، این مشکلات را حل کند. اگر شما ۲۰۰ میلیون یورو از فروش مسی به دست آورید و ۱۰۰ میلیون یورو هم در پرداخت حقوق صرفه‌جویی کنید، حساب‌ها برای سال آینده تراز خواهد بود. من اصلا این احتمال را که کل این مسایل از سوی بارتومئو به وجود آمده، رد نمی‌کنم. یا از طریق (رئیس سابق باشگاه) ساندرو راسل. بارتومئو و راسل دوستان صمیمی یک‌دیگر هستند، آن‌ها یک تیم‌اند». 

این نگاه به وضعیتی که بارسلونا دچار آن است، از سوی یک منبع دیگر هم تایید شده، منبعی نزدیک به یکی از نامزدهای پست ریاست باشگاه: «فروش مسی می‌تواند قرض‌هایی را که هیات مدیره فعلی زیر نظر بارتومئو بالا آورده، حل کند. همچنین باعث کاهش هزینه پرداحت حقوق خواهد بود که به کلی از کنترل خارج شده. همه این مشکلات تنها با یک کار حل خواهد شد».

از بیرون، شاید شنیدن چنین نظراتی، اغراق‌آمیز یا حتی دیوانه‌وار به نظر بیاید. با این حال وضعیت مالی باشگاه بارسلونا واقعا بد است. کمتر از ۱۲ ماه پیش، بارتومئو با افتخار اعلام کرد که باشگاه تحت مدیریت او، نخستین نهاد ورزشی در جهان خواهد بود که بودجه آن از یک میلیارد یورو بیشتر می‌شود. اما همه‌گیری کووید-۱۹ باعث ازپرده برون افتادن مشکلات بزرگی شد که در حساب و کتاب‌های مالی باشگاه وجود داشت. مشکلاتی که در فصل‌های اخیر ایجاد شد، از جمله هزینه‌کرد تقریبا یک میلیارد یورو برای بازیکنانی که عملکرد مناسبی در تیم نداشتند؛ هم‌زمان مشکل دستمزدها هم وجود دارد که بیش از ۵۰۰ میلیون یورو است، بیش از هر باشگاه دیگری در دنیای ورزش. 

یکی از منابع به آتلتیک گفت: «هیات مدیره بارسلونا نه تنها پول زیادی خرج خرید بازیکن کرده، بلکه از نظر میزان دستمزد پرداختی به بازیکن‌ها هم باشگاه را دچار مشکل کرده. این هزینه‌ها باشگاه را احتمالا به سمت وضعیت مالی نامعلوم و متزلزلی سوق خواهد داد. برای حل این مشکل، آن‌ها مسی را مجبور به ترک باشگاه می‌کنند. آن‌ها هر کاری توانسته‌اند - از جمله استخدام کومان به عنوان سرمربی جدید تیم، تا مسی از باشگاه برود. نمی‌توانم ثابت کنم که همه این کارها عمدا و برای خلاص شدن ز دست مسی انجام شده، اما خروج آن‌ها باعث نجات هیات مدیره و رئیس باشگاه می‌شود، کاری است که از دست آن‌ها بر می‌آید تا خودشان مجبور به پردات خسارت‌ها از جیب نشوند». 

بارتومئو هرگز فکر نمی‌کرد روزی به این سمت برسد. با آغاز یک تحقیقات7 قضایی درباره انتقال نیمار به کمپ‌نو در تابستان فصل پیش از آن، راسل، رئیس پیش از بارتومئو، با استعفایش در ژانویه ۲۰۱۴ همه را شگفت‌زده کرد. تا آن زمان تعداد بسیار محدودی پیش‌بینی می‌کردند که روزی بارتومئو جایگزین او شود. 

بارتومئو فوریه سال ۱۹۶۳ در بارسلونا به دنیا آمد و از ۱۱ سالگی یکی از طرفداران* بارسلونا بود، گرچه همیشه بسکتبال ورزش مورد علاقه او بود. او مدت کمی در تیم جوانان بارسلونا بازی کرد، اما از آن‌جا به رقیب همشهری، اسپانیول، و سپس به تیم‌های سطح پایین‌تری مثل موله، سانتا کولوما و بانکا کاتالونیا نقل مکان کرد. در روزهایی که بارتومئو بسکتبال بازی می‌کرد، وارد شرکت مهندسی خانوادگی شد، گام نخست در مسیری که در نهایت منجر به انتخاب او به عنوان رئیس شرکت بسیار موفق «آدلت گروپ» شد، شرکتی که بیش از ۵۰۰ نفر را در استخدام خود دارد و در زمینه‌هایی چون در طراحی و تولید پل‌های اتصال فرودگاه به هواپیما فعالیت می‌کند. 

بسکتبال مسیری بود که بارتومئو را به بارسلونا و در سطح مدیران باشگاه، بازگرداند - والبته دوستی او با راسل. بارتومئو و راسل نخستین بار یکدیگر را در مدرسه تجارت «اساده» ملاقات کردند، مدرسه‌ای که بسیاری از سیاست‌مداران و اقتصاددانان سطح اول کاتالونیا را تربیت کرده است. هر دوی آن‌ها بخشی از تیم لاپورتا بودند که در انتخابات ریاست سال ۲۰۰۳ به پیروزی رسیدند. بارتومئو حتی به عنوان مدیر بسکتبال و هندبال وارد هیات مدیره باشگاه شد. آن هیات مدیره، مجموعه‌ای شکننده بود که مدام شاهد درگیری بین شخصیت‌های مختلف بود - از جمله مدیراجرایی فعلی منچسترسیتی، فران سورانو. 

بارتومئو به شکل مشخص یکی از متحدان راسل در شکل‌دهی به اپوزیسیونی علیه لاپورتا بود و در مارس ۲۰۰۵ از سمت خود کنار گذاشته شد - پس از آن‌که رئیس باشگاه به شکل عمومی از انتخاب سرمربی جدید تیم بسکتبال انتقاد کرد. یکی از کسانی که در آن زمان تحولات باشگاه را از نزدیک دنبال می‌کرد، در این‌باره گفت: «لاپورتا، زمانی که در یک کنفرانس مطبوعاتی تصمیم بارتومئو را وتو کرد، او را به شکل علنی تحقیر کرد. البته لاپورتا خیلی هم بارتومئو را جدی نمی‌گرفت؛ او صرفا یکی ازدنبال‌کنندگان راسل بود». بارتومئو مجددا شغل خود را به دست آورد، اما تنها چند ماه بعد از حضور در هیات‌‌مدیره کنار رفت، همراه راسل و سه تن دیگر از اعضا که مخالفت‌شان با لاپورتا درباره مسیری که بارسلونا در پیش گرفته، غیرقابل حل شده بود. 

زمانی که راسل پیروز انتخابات ریاست سال ۲۰۱۰ شد، بارتومئو بار دیگر به هیات مدیره بارسلونا بازگشت، این‌بار در مقام معاون رئیس و اجازه مدیریت بخش ورزشی باشگاه. سیستم جدید خیلی زود شروع به تصفیه مخالفان در باشگاه کرد و دست به اقدام‌‌هایی جنجالی زد، از جمله خلع یوهان کروف، اسطوره باشگاه، از ریاست افتخاری بارسلونا. همچنین دعوت از خوزه لوییس نونز، رئیس سابق که اقداماتش باعث رسوایی او شده بود، به مراسم باشگاه. هیات مدیره جدید حتی دست به شکایت از هیات مدیره قبلی درباره وجود مشکلاتی در صورت‌حساب‌های مالی باشگاه زد و راسل و بارتومئو هر دو در ال ۲۰۱۴ و در جریان جلسه دادگاه، اقدام به ارائه مدرک در این زمینه کردند. آن‌‌ها خواستار ۲۳ میلیون یورو بودند و پرونده تا سال ۲۰۱۷ و زمانی که از سوی یک قاضی رد شد، در جریان بود. 

یکی از هواداران بارسلونا که به درگیری‌ها و سیاست‌های درون باشگاه علاقه‌مند است، در این‌باره گفت: «باشگاه بارسلونا در واقع از سوی بیش از ۱۰۰هزار عضو خود اداره می‌شود. قاعدتا نظر‌ها و ایده‌های مختلفی وجود دارد. این مساله به خودی خود بد نیست. مشکل آن‌جاست که هرگروه به دنبال دفاع از منافع و برنامه‌های خاص خود است. نونز نماینده نسلی سنتی‌تر و محافظه‌کارتر است. لاپورتیسم، انقلابی‌تر، ساختارشکن‌تر، نوآورتر و بیشتر به دنبال ریسک است. وقتی ساندرو راسل رئیس شد، تلاش کرد هر چیزی که بویی از لاپورتیسم، کرویفیسم یا گواردیولایسم می‌داد، از بین ببرد، آن‌ها ده سال را به این کار اختصاص دادند. حالا همه چیز از کنترل خارج شده و این گروه، باشگاه را تقریبا از بین برده‌اند».

بارتومئو هم‌چنان یک مهره دست‌چندم بود، اما فقط تا صبح دراماتیکی در ژانویه ۲۰۱۴ که راسل با کنار رفتن از پست ریاست، همه را شگفت‌زده کرد. همان روز یک جلسه اضطراری از سوی هیات مدیره تشکیل و با انتخاب بارتومئو به عتوان جایگزین راسل موافقت شد، البته همه گمان می‌بردند به زودی برای انتخاب فردی که قرار است ریاست باشگاه را برای طولانی‌مدت در دست داشت باشد، انتخابات برگزار خواهد شد. 

یک منبع به آتلتیک گفت: «بارتومئو دوست بسیار نزدیک راسل است و ریاست باشگاه را ناگهانی و برای مدت نامعلومی به دست آورد. شاید او چنین چیزی را نمی‌خواست، اما هم‌زمان جاه‌طلبی خود را هم نشان داد. نمی‌دانم که آیا دیگرانی بودند که این پست را رد کرده‌اند یا نه. بارتومئو این شغل را با توجه به دوستی با راسل پذیرفت و البته ایده‌ها و جاه‌طلبی‌های مشابه‌شان».

بارتومئو در نخستین روز کار خود به عنوان رئیس باشگاه، در یک نشست مطبوعاتی و در کنار رائول سانلهی - که دورانی پرتنش را در آرسنال پشت سر گذاشت - حاضر شد تا از قرارداد عقد شده با سانتوس برای خرید نیمار در فصل قبل از آن، دفاع کند. بیشتر سوال‌های مالی از سوی سانلهی پاسخ داده شد و تلاش کرد گزارش‌ها درباره پرداخت پول از سوی بارسلونا به نیمار و خانواده‌اش را رد کند. این مساله باعث شد بارتومئو - که در همان مدرسه‌ای درس خوانده بود که آرتور ماس، رهبر استقلال کاتالونیا - بیشتر به سوال‌های احساسی پاسخ دهد و توجه هواداران را جلب کند. 

بارتومئو در آن روز گفت: «ما دروغی نگفته‌ایم. فوتبال را باید در زمین بازی برد، نه پشت درهای بسته و در اتاق‌ها. ما آلفردو دی‌استفانو را در همین اتاق‌ها از دست دادیم، اما نیمار را نه». او همچنین به دست‌های پشت‌پرده در مادرید اشاره کرد که جریان دادگاه را کنترل می‌کند - و همه می‌دانستند که منظور او چهره مورد علاقه هواداران بارسلونا برای توجیه مشکلات باشگاه‌شان بود - فلورنتینو پرز، رئیس رئال مادرید. 

در ماه‌های آتی بارتومئو با آرامش و خونسردی بارها تاکید کرد که نه او، نه بارسلونا و نه راسل بابت هیچ‌کدام از مشکلاتی که در قرارداد وجود داشت، مسئول نیستند. اوبارها تکرار کرد: «بارسلونا هیچ کار اشتباهی انجام نداده است. اما افرادی در حاکمیت از ورود نیمار به بارسلونا، یک باشگاه کاتالان و حامی کاتالان‌ها، راضی نیستند». او حتی زمانی که برای ارائه شواهد به دادگاه احضار شد و دادستان پرونده خواستار دو سال و سه ماه زندان و ۳.۸میلیون یورو جریمه برای بارتومئو شد، از این ادعا دست برنداشت. در نهایت معامله‌ای با دادستان‌ها انجام شد: باشگاه پذیرفت که مسئولیت عمل مجرمانه انجام شده را پبپذیرد، اما هیچ فردی در این زمینه مجازات نشود. 

بارتومئو از پرونده نیمار که می‌رفت او را غرق کند، نجات پیدا کرد، اما نیمار نمی‌توانست مانع سقوط بارسا در زمین مسابقه شود. آن‌ها فصل ۱۴-۲۰۱۳ را بدون بردن هیچ جام معتبری به پایان رساندند و جراردو «تاتا» مارتینو، از سمت خود به عنوان سرمربی تیم اخراج شد. آغاز مسیر لوییز انریکه، جانشین مارتینو، هم خیلی درخشان نبود و هیات‌مدیره خیلی زود با مشکلی جدید مواجه شد - منع دو ساله حضور در بازار نقل و انتقالات از سوی فیفا به دلیل شکستن قوانین در زمینه عقد قرارداد با بازیکنان خارجی زیر سن قانونی.  ژآنویه ۲۰۱۵ حضیض جدیدی سر برآورد، زمانی که لوییز انریکه و مسی پس از شکست ۰-۱ مقابل رئال سوسیه‌داد - که از سوی دیوید مویس هدایت می‌شد - با هم به مشکل خوردند.

وضعیت در آستانه انفجار، باعث بروز بهترین بخش شخصیت بارتومئو شد. او آندونی زوبی‌زاره‌تا، مدیر ورزشی باشگاه را اخراج و اعلام کرد انتخابات ریاست باشگاه در تابستان  پیش‌رو برگزار خواهد شد. تیم تقریبا خیلی سریع جفت و جور شد و با آتش‌بازی نیمار، لوییس سوارز و مسی، فاتح سه‌گانه لالیگا، کوپا دل‌ری و لیگ قهرمانان اروپا شدند. «مثلث و سه‌گانه» شعاری مناسب برای انتخابات بود، حتی با وجود این‌که پرونده‌های نیمار و فیفا باعث بروز مشکلات حقوقی برای باشگاه شده بود. بارتومئو بار دیگر به عنوان رئیس باشگاه انتخاب شد. او ۵۴.۶۳ درصد آرا را به دست آورد، فاصله‌ای مطمئن با دیگر نامزدها: لاپورتا (۳۳.۰۳ درصد)، آگوستی بندیتو (۷.۱۶ درصد) و توتی فریخا (۳.۷ درصد).

یک منبع که آن انتخابات را از نزدیک دنبال می‌کرد، گفت: «هیچ جایگزین مناسب و قدرتمندی وجود نداشت. لاپورتا به اندازه کافی برای انتخابات آماده نبود - تصور کنید که برگ برنده او قرار بود اریک آبیدال باشد. بارتومئو به همین دلیل به سادگی پیروز انتخابات شد و این پروزی به او بال‌‌هایی برای پرواز و فرصتی برای رشد داد».

بارسلونا به مدل هوادار-مالکیتی خود می‌بالد که در آن ۱۱۰ هزار عضو باشگاه، تصمیم‌گیر و دیکته‌کننده سیاست‌های اصلی باشگاه هستند. آن‌ها برای انتخاب رئیس باشگاه حق رای دارند و در تئوری، می‌توانند سیاست و جهت حرکت باشگاه را انتخاب کنند. این مساله به غرور باشگاه کاتالانی برای شاخ و شانه کشیدن برای دیگر سوپرباشگاه‌های اروپا کمک می‌کند؛ باشگاه‌هایی که مالکانی از کشورهای خاورمیانه، اولیگارش‌های روسیه یا آمریکایی‌های پولدار دارند. آن‌ها حتی به قیاس با رقیب خود در لالیگا، رئال مادرید، افتخار می‌کنند؛ جایی که فلورنتینو پرز چنان دموکراسی داخل باشگاه را از بین برده است که در آخرین انتخابات ریاست در سال ۲۰۱۷ هیچ نامزدی جز او وجود نداشت. 

اعضای بارسلونا هر ۶ سال یک بار برای انتخاب رئیس باشگاه رای‌گیری می‌کنند، اما این بدان معنا نیست که آن‌ها در فاصله بین دو انتخابات قادر به اثرگذاری روی سیاست‌های باشگاه هستند. باشگاه سابقه‌ای دیرینه از تجمیع قدرت در راس هرم دارد - سابقه‌ای مربوط به دوران ریاست نونز در دهه ۸۰ و ۹۰ میلادی. حتی در دوران اخیر هم، مدیرانی که با حضور در یک تیم برنده انتخابات وارد باشگاه شده یا در میانه‌های راه به سمتی منصوب شدند، تاثیر آن‌چنانی بر تصمیم‌های مهم بارسلونا نداشته‌اند. به گفته یکی از اعضا باشگاه، این تجمیع قدرت تصمیم‌گیری نکته‌ای منفی برای باشگاه است. 

این هوادار که درحال حاضر به شکل حرفه‌ای با باشگاه سر و کار دارد، می‌گوید: «در نهایت، این مشکل بارسا است که رئیس باشگاه تمام تصمیم‌ها را می‌گیرد و هیچ ساختار حرفه‌ای مانند دیگر باشگاه‌های بزرگ اروپایی در این زمینه وجود ندارد. این ناشی از طبیعت یگانه بارسا و مادرید است، تیم‌های هوادار-مالکی که می‌توانند با تجارت‌های بزرگی چون پاریس یا منچسترسیتی رقابت کنند، اما همین مساله مدیریت باشگاه را بسیار سخت می‌کند».

به مرور و به خصوص پس از پیروزی در انتخابات ۲۰۱۵، بارتومئو تمام قدرت را در باشگاه قبضه و تمام شغل‌های مهم را از آن خود کرد. نوامبر ۲۰۱۶ و پس از استعفای سوزانا مونخه از سمت معاون امور اقتصادی، بارتومئو خود این پست را به عهده گرفت. در سال ۲۰۱۹ و پس از خروج جوردی مستره از هیات مدیره، بارتومئو مسئولیت‌های او را هم پذیرفت. هم‌زمان آنانی که به او برای انتخاب مجدد کمک کرده بودند، در باشگاه‌های پست‌های مختلفی گرفتند. 

یک منبع آشنا به کارکرد هیات مدیره به آتلتیک گفت: «رئیس این باشگاه قدرت زیادی دارد. در واقع این مدیریت باید گروهی و با مسئولیت همه مدیران باشد. اما بخش اصلی قدرت در اختیار رئیس باشگاه است. او کسی است که در نهایت همه تصمیم‌های مهم درباره نقل و انتقالات را می‌گیرد. او هرگز با هیات مدیره درباره بازیکنانی که جذب می‌شوند، مشورت نمی‌کند». 

چنین قدرتی در تصمیم‌گیری برای نقل و انتقال بازیکن، با ورود و خروج مدیران ورزشی متعدد در دوران بارتومئو، تشدید هم شد. در دوره شش ساله لاپورتا، بارسلونا تنها یک مدیر ورزشی داشت: تیکی بگیریستین. راسل زوبی‌زاره‌تا را استخدام کرد که از سوی بارتومئو اخراج شد. از آن زمان به بعد روبرت فرناندز، پپ سگورا، آبیدال و راموس پلانس مدیران ورزشی بارسلونا بوده‌اند. 

یک منبع که در مهم‌ترین نقل و انتقالات و مذاکره‌ها پیرامون قرارداد حضور داشته، در این‌باره به آتلتیک چنین گفت: «نمی‌توان یک سیاست نقل و انتقالاتی واحد با پنج فرد مختلف در پنج سال داشت، به خصوص در باشگاهی مثل بارسلونا. او روبرت فرناندز را داشت، بعد پپ سگورا را بالای دست او منصوب کرد، باعث جر و بحث بین شان شد، بعد یکی از آن دو را اخراج کرد، کمی بعدتر نفر دوم هم اخراج شد. آن‌ها به او اعتماد چندانی هم نداشتن، چرا که به آن‌ها یک حرف می‌زد و اتفاق دیگری رخ می‌داد». 

حساب‌‌‌های بارسلونا در سال‌های اخیرهمچنین نشان می‌دهد که آن‌ها نیاز مبرم به متعادل کردن دخل و خرج خود در زمینه خرید بازیکن دارند. قانون فیرپلی مالی یک سود برای باشگاه‌ها دارد - پولی که از فروش بازیکن به دست می‌آید می‌تواند از همان ابتدا وارد حساب و کتاب شود، اما پول خرید بازیکن، به اندازه زمان قرارداد او تقسیم می‌شود. این بدان معناست که باشگاه هنوز بابت خریدهای بزرگی چون کوتینیوی ۱۶۰ میلیون یورویی و عثمان دمبله ۱۳۸ میلیون یورویی بدهکار است، اما پول ناشی از فروش ۲۲۲ میلیون یورویی نیمار، خرج شده است. 

از همین طریق، بارتومئو موفق شد تصویر مردی که تصمیم‌های بزرگ می‌گیرد، از خود به نمایش بگذارد. او بود که خرید ۱۲۰ میلیون یورویی آنتونی گریزمان را از آتلتیکو مادرید نهایی کرد، آن هم با وجود این‌که گریزمان او را سال ۲۰۱۸ و با رد پیشنهاد بارسلونا، شرم‌سار کرده بود. او ژانویه ۲۰۱۹ به آمستردام سفر کرد تا فرنکی دی‌یونگ را قانع کند که با ۷۵ میلیون یورو به جای سیتی - که مربی آن، گواردیولا، با دی‌یونگ صحبت کرده بود - به بارسلونا بیاید. یک منبع در این‌باره گفت: «بارتومئو با هواپیما به هلند رفت و با فرنکی صحبت کرد. در مورد گریزمان، این شرکت حقوقی بارتومئو، گونزالز فرانکو بود که کارها را انجام داد. به این ترتیب، بارتومئو همیشه در جریان همه چیز هست».

به گفته یک منبع که عضو کمپین یکی از نامزدهای انتخابات ریاست باشگاه است، هم‌زمان اعضای باشگاه، که اغلب از آن‌چه در پشت پرده می‌گذرد بی‌خبرند، از تحولات در باشگاه به شدت نگرانند: «یکی از مشکلات با هیات مدیره فعلی، شفاف نبودن آن‌هاست. با وجود آن‌که این اعضا مالکان باشگاه هستند، هیچ‌کس به آن‌ها واقعیت را درباره وضعیت باشگاه نمی‌گوید. ما از وضعیت مالی واقعی باشگاه مطلع نیستیم، از میزان بدهی‌ها خبر نداریم. در باشگاه تنها تلاش می‌کنند که کاری انجام دهند، بدون این‌که بدانند چه باید انجام دهند».

هستند کسانی که نگران دخالت‌های پشت پرده در باشگاه‌اند. راسل، از مدیران اجرایی سابق شرکت نایک، ۲۰ ماه را در زندان اسپانیا و به اتهام پول‌شویی گذراند، اتهامی در ارتباط با تیم ملی برزیل، اما در آوریل ۲۰۱۹ و پس از رفع اتهام‌ها، از زندان آزاد شد. او پس از آن کمتر دور و بر باشگاه آفتابی شده، گرچه ژوئن ۲۰۲۰ اظهار کرد که تمایل دارد بر آن‌چه در کمپ‌نو می‌گذرد، تاثیر داشته باشد.

یک منبع که با نحوه عملکرد هیات مدیره فعلی بارسلونا آشناست، گفت: «باید در خاطر داشته باشید که این هیات مدیره، هیات مدیره راسل است. بارتومئو از دوستان نزدیک راسل است، مانند ۸ درصد اعضای فعلی هیات مدیره. بسیاری باور دارند که او به شکلی در سیاست‌های نقل و انتقالاتی باشگاه دخیل است».

بارتومئو اغلب با رسانه‌های کاتالان گفت‌وگو می‌کند، حضورهای متعدد در شبکه تلویزیونی محلی تی‌وی -۳ یا رادیو راک-۱ یا مصاحبه با روزنامه‌های موندو دیپورتیوو و اسپورت. البته معنای این گفت‌وگوهای متعدد، آن نیست که اعضا از آن‌چه در باشگاه می‌گذرد، مطلع‌اند. یک منبع که ابتدای سال‌های ۲۰۰۰ و زمان حضور بارتومئو در تیم بسکتبال بارسلونا برای نخستین بار با او ملاقات کرد، گفت: «او کسی است که همیشه رابطه دوستانه‌ای با رسانه‌‌ها دارد. در مقام رئیس باشگاه، او به برخی رسانه‌ها - و نه همه آن‌ها - نزدیک‌تر بوده. او همیشه با روی خوش از رسانه‌ها استقبال می‌کند. او همیشه می‌خواهد مخاطب او را دوست داشته باشد و به همین دلیل هرگز به کسی «نه» نمی‌گوید، اما نمی‌توانید به صحبت‌های او اطمینان کنید. او همیشه با حرف‌های دیگران موافقت و به همین دلیل گاهی از برخی مرزها عبور می‌کند. سخنور خوبی نیست، به خوبی قادر به ارتباط برقرار کردن نیست و وقتی با رسانه‌ها صحبت می‌کند، فردی است که بسیار احساس ناامنی می‌کند». 

چنین کمبودهایی در تصمیم‌گیری  باعث شده که حتی برخی افراد که در سال‌های اخیر سمت‌های مهمی در باشگاه داشته‌اند، به درستی ندانند که با چه کسی طرف هستند. به گفته یک منبع: «بارتومئو آن‌چنانی تمایلی ندارد که همیشه در مرکز توجه باشد، اما او ساده هم نیست و شخصیتی بسیار خاکستری دارد. در روابط شخصی بسیار دوستانه رفتار می‌کند و راحت است. اما شخصیت صادق نیست، بسیار پنهان‌کاری می‌کند و به سختی می‌تواند فهمید که به چه چیزی فکر می‌کند یا چه انجام خواهد داد. اصلا شخصیت بازی ندارد». 

هم‌زمان با آن‌که بارتومئو بیشتر و بیشتر در بریز و بپاش‌های بارسلونا در نقل و انتقالات درگیر می‌شد، حضور او در گفت‌وگوها برای تمدید قرارداد ستاره‌های تیم هم پررنگ‌تر شده بود. برای بعضی، این کار نشانه‌ای از قدرت رهبری رئیس باشگاه بود، اما برخی دیگر بر این باور بودند که بازیکنان به این ترتیب قادرند دیگر مسئولان باشگاه را برای گفت‌وگو و درخواست پول بیشتر، دور بزنند. 

سرجیو بوسکتس، هافبک بارسلونا، بخش عمده سال ۲۰۱۶ را مشغول فرستادن نشانه‌هایی بود که در صورت عدم افزایش حقوقی که بارتومئو قول آن را داده بود، ممکن بود به مربی سابقش، پپ گواردیولا، در منچسترسیتی بپیوندد. او فوریه سال ۲۰۱۶ گفته بود: «امیدوارم رئیس باشگاه روی حرف خود باقی بماند». هفت ماه بعد و پس از آن‌که این هافبک قرارداد جدیدی امضا کرد، همه این صحبت‌ها به پایان رسید. این قرارداد که ارزش آن ۱۴ میلیون یورو در سال بود، باعث شد دیگر بازیکنان تیم هم به این فکر بیفتند که حقوقی در خور ارزش خود دریافت نمی‌‌کنند. 

گفت‌وگوها برای تمدید با آندرس اینیستا، که أن زمان در سال‌های پایانی عمر فوتبالی خود بود، هم به سال ۲۰۱۷ کشیده شد. این هافبک عمدتا ساکت و مودب در فضای عمومی، به طور علنی صحبت‌های بارتومئو را - که گفته بود دوطرف برای امضای قراردادی برای تمام عمر به توافق رسیده‌اند - رد کند. کاپیتان بارسال البته درماه اکتبر قرارداد جدیدی امضا کرد، اما اختلاف بین دو طرف اثری منفی در رختکن تیم داشت. اینیستا درژوئن ۲۰۱۸ بارسا را به مقصد ویسل‌کوبه ژاپن ترک کرد. 

میزان احترامی که بازیکنان بارسا، برای مردی که در واقع رئیس آن‌هاست، قائل‌اند زمانی روشن شد که بارتومئو به طور عمومی پذیرفت بازیکنان بارسا او را «نوبیتا» صدا می‌کنند - نامی از روی یکی از کاراکترهای انیمیشن ژاپنی «دورائه‌مون»‌ که برای کودکان پخش می‌شود. بارتومئو در گفت‌وگویی با تلویزیون بارسلونا، با خوش‌رویی این لقب را پذیرفت و گفت «فکر می‌کنم در ظاهر کمی شبیه هم هستیم». (نوبیتا یک کاراکتر ده ساله با عینک است). به گفته یک منبع آگاه «رختکن بارسا احترام چندانی به بارتومئو نمی‌‌گذارند و مقصر اصلی این مساله خود اوست. ناراحت‌کننده است که بازیکن‌ها او را نوبیتا می‌نامند، اما آن‌ها دیگر به او احترام نمی‌گذارند. بارتومئو روی قول‌‌های خود نمی‌ماند، حرفی می‌زند و به شکلی دیگر عمل می‌کند».

تمدید قراردادها بدون حساب و کتاب لازم، باعث شده که بارسا در فروش بازیکنان اصلی و تلاش برای جایگزینی آن‌ها با بازیکنان جوان‌تر، دچار مشکل شود. زمانی که دنی آلوز، دفاع راست بارسلونا، در سال ۲۰۱۶ تیم را به مقصد یوونتوس ترک کرد، بارتومئو گفت که دلیل این مساله «یک مساله شخصی بود که فقط آلوز، همسرش و من از آن مطلع هستین». دنی آلوز در شبکه‌های اجتماعی بارتومئو را دروغ‌گو خواند. تابستان گذشته، باشگاه تلاشی نافرجام برای فروش راکیتیچ انجام داد، بازیکنی که به او قول یک قرارداد جدید داده شده بود، اما این قول هرگز عملی نشد. فوریه گذشته و پس از آن‌که بارتومئو در کمپ‌نو از سوی هواداران «هو» شد، از راکیتیچ در این‌باره سوال پرسیده شد: «به نظرمن هر کسی می‌تواند عقیده خود را بیان کند». 

یک منبع نزدیک به بازیکان قدیمی و فعلی بارسا، به آتلتیک گفت: «جالب است که بارتومئو همه چیز به این بازیکنان داده. حقوق بسیار خوبی به آ‌ن‌ها پرداخت می‌شود - مثل پیکه، بوسکتس و آلبا. او به ژاوی و اینسیتا هنگام ترک باشگاه، پاداش‌های خوبی داد. با این حال بازیکنان نمی‌توانند او را تحمل کنند. به نظرم بازیکنان هم در این وضعیت مقصرند: همه آن‌‌ها بازیکنانی خاص و با غرور مخصوص به خود هستند. بارتومئو چطور این وضعیت را مدیریت می‌‌کند؟ با پاسخ مثبت دادن به هر چیزی که بازیکنان می‌خواهند: پول، قدرت و حالا ببینید مسی با او چطور رفتار می‌کند؛ یا ژاوی (که در ژانویه پیشنهاد بارتومئو را برای مربی‌گری بارسلونا رد کرد).

پرداخت بیشترین حقوق در دنیای ورزش، فشار زیادی به حساب و کتاب‌های مالی بارسلونا می‌آورد. بارتومئو پیشتر گفته بود که از این بابت نگران نیست، چرا که درآمدهای باشگاه هم‌چنان رو به افزایش است، اما شیوع کووید-۱۹ باعث بروز خسارتی بزرگ به وضعیت اقتصادی همه باشگاه‌های ورزشی شد. ضمن این‌‌که کرونا وضعیت متزلزل رابطه بین هیات مدیره و رختکن بارسا را شکننده‌تر هم کرد. بازیکنان ارشد تیم، مانند مسی و پیکه، در صفحه‌های اینستاگرام خود و به شکل علنی از نارضایتی بازیکن‌های تیم از مدیریت وضعیت از سوی بارتومئو و تلاش او برای مجبور کردن بازیکن‌ها به کاهش حقوق، نوشتند. و البته مطمئن شدند که آن‌ها اعتبار پیشنهاد کاهش دادن دستمزدهای خود را برای پرداخت حقوق دیگر اعضای باشگاه کسب می‌‌کنند. 

علاوه بر همه این‌ها، در یک دهه گذشته و وقتی زمان تمدید قرارداد مسی می‌رسید، اختلاف نظر بین خورخه مسی، پدر و مدیر برنامه‌های بازیکن و هیات مدیره، باعث بروز بیم و هراس در باشگاه می‌شد. بارتومئو همیشه به شکل علنی اعلام می‌کرد که مسی می‌خواهد دوران حرفه‌ای خود را در بارسا به پایان برساند و مسی‌‌ها هم همیشه قرارداد را امضا می‌کردند. در آخرین قرارداد  که سال ۲۰۱۷ امضا شد و حقوقی ۵۰ میلیون یورویی پس از کسر مالیات برای مسی به ارمغان می‌آورد - یک بند مخفی دارد که به بازیکن اجازه می‌دهد در پایان هر فصل قرارداد خود را با باشگاه فسخ کند. بندی که دیگر یک راز در این قرارداد نیست. 

از یک زاویه مشخص در کمپ‌نو، فصل ۲۰-۲۰۱۹ مانند فصل ۱۵-۲۰۱۴ بود. پنج سال پیش بارتومئو در زمستان چند تصمیم اساسی گرفت، زوبی‌زاره‌تا را از سمت مدیر ورزشی اخراج و اعلام کرد انتخابات در تابستان پیش‌رو برگزار خواهد شد. این واکنش‌ها از سوی تیم هم جواب داده شد و آن‌ها فاتح سه‌گانه شدند. برای برخی، ایجاد ارتباط بین تصفیه‌ای که بارتومئو در ماه ژانویه انجام داد و موفقیت تیم در پایان فصل، سخت نبود. 

در ژانویه فصل جاری، پس از شکست در سوپرکاپ اسپانیا مقابل آتلتیکو مادرید، بارتومئو یک تصمیم بزرگ دیگر گرفت: او ارنستو والورده را از سمت خود اخراج کرد. با این حال چنین اقدامی کمک چندانی به فرم شکننده تیم نکرد. برعکس، کمی بعد از اخراج والورده، مسی و آبیدال به شکل علنی و درباره این‌که چه کسی مقصر اخراج والورده است، با یکدیگر درگیری لفظی پیدا کردند. کیکه ستین، جایگزین والورده هم برای ایجاد پیشرفت در تیم در تقلا بود. آن‌ها در کوپا دل‌ری پس از شکست مقابل آتلتیک از گردونه رقابت‌ها حذف شدند، در لالیگا رئال مادرید به سادگی آن‌‌ها را پشت سر گذاشت و در لیگ قهرمانان هم یک تحقیر تاریخی مقابل بایرن مونیخ، در انتظارشان بود. 

یک تفاوت مهم دیگر با سال ۲۰۱۵ این بود که بارتومئو، با وجود فشار از سوی برخی مدیران باشگاه، موعد برگزاری انتخابات (تابستان ۲۰۲۱) را تغییر نداد. نحوه واکنش باشگاه به ضررهای ناگهانی ناشی از همه‌گیری کرونا، باعث شد نگرانی برخی اعضای هیات مدیره شده بود که احساس می‌کردند به شکل کامل در جریان تصمیم‌گیری‌ها نیستند. 

پس از آن در ماه آوریل، یک بمب خبری دیگر اتفاق افتاد. شش نفر از اعضای هیات مدیره، از جمله امیلی روساد - که بارتوموئو او را در سال ۲۰۱۵ به باشگاه آورده و از او به عنوان نامزدی برای ادامه دادن مسیر آغاز شده، معرفی کرده بود - از سمت خود کنار رفتند. پنج تن دیگر از مدیران هم استعفا کردند، کسانی که اکثر آ‌ن‌ها دروضعیت اقتصادی پیش آمده در باشگاه، مقصر بودند. 

اتفاقی که باعث بروز این رخداد شد، رسوایی «بارساگیت» بود - به خدمت گرفتن یک شرکت از سوی هیات مدیره در ظاهر برای بهبود بخشیدن به وضعیت شبکه‌های اجتماعی باشگاه. با این حال گزارش شد که شرکت مشاوره‌ای آی-۳ ونتورس از حساب‌های کاربری «ترول» برای خدشه‌دار کردن شخصیت کسانی که «دشمن» شناخته می‌شدند، استفاده کرده است - از جمله شامل برخی اسطوره‌های باشگاه چون گواردیولا، کارلس پویول و ژآوی، همچنین بازیکنان فعلی چون پیکه و مسی، و البته نامزدهای احتمالی انتخابات آینده ریاست باشگاه، ویکتور فونت و آگوستی بندیتو. 

این مساله البته به خودی خود بد بود، اما مشکل اصلی مدیران استعفا کرده، آن بود که این قرارداد عمدا از دسترس کمیته‌های مرتبط در باشگاه برای بررسی آن، دور نگه‌داشته شده بود. در حالی که بارسا مدعی بود تحقیقات انجام شده از سوی شرکت پی‌.دبلیو‌.سی - که بودجه آن از سود خود باشگاه تامین شده بود - نشان می‌دهد باشگاه هیچ کار خلافی مرتکی نشده، پلیس کاتالونیا در اوایل ماه می به دفتر باشگاه حمله کرد و براساس گزارش‌ها، اسناد و مدارکی مرتبط با یک پرونده تحقیقات جنایی را درباره استفاه نادرست از منابع مالی باشگاه، ضبط کرد. مسئول اجرای الزامات سیستم نظارتی باشگاه هم به شکل عجیبی سمت خود را ترک کرد. یک منبع که معتقد است باشگاه درباره پرونده «بارساگیت» مقابل قاضی حاضر خواهد شد، در این‌باره گفت: «رومرو با فشار رئیس باشگاه از سمت خود استعفا کرد». 

این پرونده بار دیگر نشان داد که باشگاه چطور اداره می‌شود، این‌‌که بارتومئو، برخی مدیران و مشاوران مورد اعتماد او همه تصمیم‌ها را می‌گیرند و دیگران در بی‌اطلاعی به سر می‌برند. آن‌ها دیگر با فلورنتینو در مادرید یا حتی لاپورتا در بیرون باشگاه روبه‌رو نبودند، بلکه مقابل همکاران خود در باشگاه قرار گرفته بودند. یک منبع در این‌باره گفت: «بارساگیت پرونده بسیار جالبی است. آن‌ها تلاش کردند افرادی را که باید در نهایت قرارداد را مرور و تایید کنند، فریب دهند. قصدشان فریب دادن دشمن یا یک باشگاه دیگر نبود، بلکه همکاران خود را فریب دادند. هرچ و مرج کامل؛ باشگاه وضعیت تراژیکی دارد، اگر آن را کمدی ندانیم».

بارتومئو در پاسخ به استعفای مدیران باشگاه، اقدام به انتصاب برخی از نزدیک‌ترین دوستان و متحدانش از میان هیات مدیره کرد. جایگزین روسائو، معاون باشگاه، پائو ویلانووا ویلا-آبادال بود که در در جریان انتخابات سال ۲۰۱۵ به روزنامه ال‌پائیس گفته بود بارتومئو «دوستی است که مایلید همیشه کنار شما باشد»؛ زمانی که مشغول توصیف رفتار بارتومئو در قبال او و در جریان یک تراژدی خانوادگی مربوط به یک دهه پیش بود. دیگر مدیران ارشد هیات مدیره، از جمله خوردی مویکس که یک متخصص در زمینه مسکن است، پروژه ۸۰۰ میلیون دلاری «اسپای بارسا» برای نوسازی استادیوم را تایید کردند. خاویر بورداس، که بعضی از مهم‌ترین و مشهورترین کلاب‌های شبانه اسپانیا را در مالکیت خود دارد - در حال حاضر مدیری است که بیشترین مسئولیت را در قبال تیم اول دارد. 

بارسا گیت همچنین نشان داد که چطور هایت مدیره فعلی، رابطه خود را با برخی از بزرگ‌ترین اسطوره‌های تاریخ باشگاه از بین برده است. بارتومئو به شکل عمومی پیشنهاد تغییر نام کمپ‌نو به کرویف را رد کرد، چرا که باشگاه به دنبال فروش نام استادیوم برای تامین هزینه‌های مالی بازسازی آن است. پسر یوهان، جوردی کریوف، مدت‌ها در انتظار بود تا مطابق سنت خانوادگی شغلی به او در بارسلونا پیشنهاد شود، اما او شغل خود را در جاهایی بسیار دور از کاتالونیا ادامه داد - از جمله ترک تیم ملی اکوادور و پذیرفتن مربی‌گری تیم شن‌زن در چین.

هرکسی که کوچک‌ترین ارتباطی با دوران لاپورتا-گواردیولا در باسلونا دارد، کوچک‌ترین قصدی برای بازگشت به تیم و کمک به هیات مدیره برای پر کردن خلاهای به وجود آمده در باشگاه ندارد. در قطر، ژاوی صراحتا اعلام کرده که مایل است برای مربی‌گری به بارسا برگردد، اما او در ژانویه پیشنهاد جایگزینی والورده را رد کرد. پویول دوران کوتاهی در زمان بارتومئو در باشگاه استخدام شد، اما به دنبال اخراج زوبی‌زاره‌تا او هم از سمت خود کنار رفت و اخیرا هم از خروج مسی از باشگاه به طور مجانی حمایت کرده است. آبیدال و پاتریک کلایورت پیشنهادهای هیات مدیره را پذیرفتند، اما هیچ‌کدام از جمله محصولات لاماسیا که وارد تالار افتخارات بارسا شده باشند، نبوده‌اند. وقتی آتلتیک از یکی از اسطوره‌های سال‌های اخیر بارسا خواست نظر خود را درباره وضعیت فعلی باشگاه بگوید، چنین پاسخی شنید: «از شما ممنونم، اما وضعیت فعلی را فقط باید تماشا کرد». 

یک منبع، وقتی از او پرسیده شد چرا هیات مدیره به عمد با بسیاری از اسطوره‌های باشگاه درگیری پیدا کرده، چنین پاسخ داد: «به نظرم هیچ نقشه‌ای پشت این کار نیست. اول از همه مساله خصومت‌های شخصی است که تصمیم‌های اشتباه زیادی به همین دلیل گرفته شد. آن‌ها می‌خواستند بگویند بارسا صرفا محدود به یک ایدئولوژی و ایده، متعلق به کرویف یا گواردیولا، نیست. می‌خواستند بگویند که چیزهای بیشتری وجود دارد و به همین دلیل به کارلس رکساچ اختیارات بیشتری از کرویف دادند، مساله‌ای که منجر به هرچ و مرج فعلی شده است. اما همه این‌ها ناشی از یک برنامه از پیش‌ تعیین شده نیست، آن‌ها در لحظه تصمیم می‌گیرند و وضعیت برای‌شان به این شکل پیش آمده». 

کومان به درخواست بارتومئو برای پذیرفتن سرمربی‌گری بارسلونا پاسخ مثبت داد تا پنجمین مربی بارتومئو در شش سال و نیم حضور او در باشگاه باشد. شخصیت او به عنوان زننده گل نخستین قهرمانی بارسا در لیگ قهرمانان اروپا دلیل بزرگتری برای استخدامش بود تا رزومه مربی‌گری او. کومان همچنین شخصیتی به نظر می‌رسد که می‌تواند ایده رئیس باشگاه را درواکنش به شکست ۸-۲ مقابل بایرن مونیخ با جوان کردن ترکیب تیم، عملی کند. تا این‌جا، او به این ایده وفادار مانده و در یک تماس تلفنی به سوارز، سومین گلزن برتر تاریخ باشگاه، اعلام کرده است که در برنامه‌های فصل اینده تیم جایی ندارد. یک منبع آشنا به استراتژی‌های بارتومئو، می‌گوید این تصمیم، احتمالا تلاشی برای مجبور کردن مسی به خروج از بارسلونا و سر و سامان دادن به وضعیت مالی باشگاه است. 

یک منبع دیگر در این‌باره چنین سخن گفت: «کومان فرد بسیار باهوشی است، اما به خوبی هم می‌داند که بارتومئو باشگاه را اداره می‌کند و او را استخدام کرده، هم می‌داند که مسی و سوارز دوستان بسیار نزدیک هم هستند. این‌که صرفا و با یک تماس تلفنی به او گفته شود برای فصل دیگر تو را نمی‌خواهیم، تلاشی برای تحریک [مسی] است».  

بسیاری در داخل و خارج باشگاه معتقد بودند که درست‌ترین واکنش - یا شاید تنها واکنش - به تحقیری تاریخی که پایان‌بخش فصلی با نمایش‌های بسیار بد بود، استعفای رئیس باشگاه است. به نظر پیکه هم چنین فکری می‌کرد که بلافاصله پس از سوت پایان بازی [مقابل بایرن مونیخ] گفت: «باشگاه نیاز به تغییر دارد و منظور من فقط بازیکنان و مربی نیست». 

آن شب در لیسبون، از بارتومئو در یک برنامه زنده تلویزیونی پرسیده شد آیا قصد دارد بلافاصله اقدام به برگزاری انتخابات ریاست باشگاه کند یا خیر. او پاسخ داد که درد و رنج هواداران را درک می‌کند، اما چنین تصمیم‌هایی نباید از روی احساسات گرفته شود. چند روز بعد، او گفت: «بارسا با یک بحران فوتبالی مواجه است، نه بحرانی در باشگاه» و اعلام کرد در سمت خود باقی می‌ماند تا مشکلات را حل کند. او اعلام کرد انتخابات در زودترین حالت ممکن، مارس ۲۰۲۱ انجام خواهد شد و به این تریب هایت مدیره فعلی تا تابستان سال آینده در سمت خود باقی می‌مانند. 

شاید برای برخی سوال باشد که چرا بارتومئو دودستی به این سمت چسبیده است. رئیس بارسا بودن، تاثیرات عمیقی بر زندگی شخصی او و خانواده‌اش داشته و شهرت او بین بسیاری از هواداران باشگاه یا افراد بی‌طرفی که اوضاع را از بیرون نظاره می‌کنند، احتمالا برای همیشه نابود شده است. قصد مسی برای ترک باشگاه، باعث انتقادهای بیشتر علیه رئیس باشگاه شده، از جمله در تظاهرات مقابل دفتر باشگاه برخی هواداران بارسا فریاد می‌زدند: «بارتومئو، همین الان استعفا کن و برو».

جوردی فاره و ویکتور فونت، نامزدهای پیشین و‌ آینده ریاست باشگاه، بخشی از مجموعه هوادارانی هستند که برای جمع کردن طرح استیضاح هیات مدیره تلاش می‌کنند. مساله‌ای که می‌تواند منجر به استعفای همه اعضای هیات مدیره شود. یک منبع که در جریان این تلاش‌هاست، گفت: «این تنها راهی است که می‌توان از ریاست بارتومئو خلاص شد». البته برخی ناظران معتقدند با توجه به وضعیت همه‌گیری کرونا، آن‌ها کار سختی برای جمع کردن ۱۶۵۰۰ امضا در ۱۴ روز، آن‌هم با نیاز به حضور فیزیکی هواداران در باشگاه، دارند تا راه را برای رای‌گیری در این زمینه فراهم کنند. 

بارتومئو شاید تصور می‌کند وقتی گفت که «استعفا در حال حاضر کاری آسان، اما از روی بی‌مسئولیتی است» و معتقد بود انتخابات باعث هرج و مرج بیشتر خواهد شد، از ته دل سخن می‌گفت. براساس آیین‌نامه‌های باشگاه، فرصتی سه ماهه برای فراخواندن رای ۱۱۰ هزار هوادار باشگاه وجود دارد و در این مدت، یک هیات ویژه باشگاه را به شکل روزانه اداره خواهند کرد تا از پرداخت حقوق‌ها و برگزاری بازی‌ها مطمئن شوند. این هیات اما توانایی گرفتن تصمیم‌های بزرگ، مثل اتسخدام یا اخراج مربی، یا جذب و فروش بازیکن را نخواهد داشت. با این حال رها کردنباشگاه در چنین وضعیتی و با توجه به خسارت‌های ناشی از کرونا، شاید تبعات ناخوشایندی داشته باشد. 

باقی ماندن در سمت‌ها، تا زمانی که مجمع عمومی باشگاه اقدام به تایید حساب و کتاب‌‌های فصل ۲۰-۲۰۱۹ کند و سپس انجام نقل و انتقالاتی که حساب‌های باشگاه را برای فصل آتی متوازن کند، نقشه فعلی است. در ذهن ۱۴ مدیر فعلی باشگاه، شکی وجود ندارد که براساس آیین‌نامه بارسا، آن‌ها شخصا می‌توانند درباره بدهی‌های باشگاه از سال ۲۰۱۰ و زمانی که مدیران فعلی سر کار آمدند، مسئول باشند. به گفته یک منبع: «فروش مسی می‌تواند به بارتومئو برای متوازن کردن حساب و کتاب‌ها کمک کند، ضمن این‌که او ومدیران فعلی نمی‌خواهند ریسک پرداخت بدهی‌ها از جیب را بپذیرند». 

با این وجود، هیات مدیره همچنان مشغول انجام کارهای خود است. حتی پیش از همه‌گیری کرونا هم درباره هزینه کردن ۵۰ میلیون یورو برای خرید بازیکنان جدید از جمله ترینکائو (از براگا)، پدری (لاس‌پالماس) و ماتئوس (وایادولید) موافقت شده بود. در ماه جولای، مساله تبادل آرتور ملو و پیانیچ با یوونتوس پیش آمد که تنها هدف آن متوازن کردن حساب‌ها بود تا مشکلات به آینده موکول شود. براساس برخی شایعه‌‌ها، هیات مدیره برای هزینه کردن ۸۰ میلیون یورو به منظور جذب لائوتارو مارتنز هم موافقت کرده است. 

علاوه بر همه این‌ها، مساله هزینه بیش از ۶۰۰ میلیون یورویی بازسازی کمپ‌نو و محیط اطراف آن هم وجود دارد که شرکت «گلدمن ساکس» پذیرفته هزینه‌های آن را تقبل کند، اما تایید نهایی آن نیاز به رای مجمع عمومی در پاییز سال جاری دارد. هیات مدیره بعدی شاید این پروژه را ادامه دهد یا آن را رها کند، اما به نظر می‌رسد اعضای فعلی نهایت تلاش خود را انجام می‌دهند تا این پروژه پیش از ترک باشگاه، تا حد امکان به پیش برود. یک منبع که امیدوار است در دوران ریاست آینده بارسا ایفای نقش کند، معتقد است که «بارتومئو باید همین الان از سمت خود استعفا کرده و انتخابات برگزار کند. به این ترتیب آن‌ها قادر نخواهند بود تصمیم‌های بیشتری بگیرند که باعث بروز مشکلات مالی برای باشگاه می‌شود. تلاش برای دست به سر کردن مسی، بخشش‌ناپذیر است، چرا که او مشروعیت لازم را برای گرفتن چنین تصمیم‌هایی ندارد. نباید به بارتومئو اجازه داد برای آینده باشگاه تصمیم بگیرد. رئیس جدید، هر که باشد، باید در سریع‌ترین زمان ممکن انتخاب و تصمیم‌هایی برای نجات باشگاه بگیرد».

بسیاری از کسانی که در اطراف باشگاه هستند، به آتلتیک گفته‌‌اند که شاید زمان برای حفظ مسی به اتمام رسیده و بازیکن آرژانتینی تصمیم خود را برای ترک باشگاه گرفته. اگر او تصمیم بگیرد به سیتی برود، نخستین مخالفت راسل و بارتومئو نخواهد بود که به مقصد ورزشگاه اتحاد چمدان‌های خود را می‌بندد. در منچستر، بسیاری برای استقبال از این همکار قدیمی خود آماده‌اند. علاوه بر این، منابعی در بارسلونا تایید کرده‌اند که پیشنهاد بارتومئو برای کنار رفتن از بارسا برای حفظ مسی، صرفا مانوری سیاسی و البته بی‌ارزش است. به گفته یک منبع: «این کاملا سیاسی‌بازی است. او فقط زمانی این حرف را زد که مسی تصمیم نهایی خود را برای ترک باشگاه گرفته بود. مسی حتی در صورت استعفای بارتومئو هم در باشگاه نخواهد ماند. خروج او غیرقابل اجتناب است. تنها راه‌حل خروج همه اعضای هیات مدیره و آغاز پروژه‌ای جدید است که هواداران بارسلونا را هیجان‌زده کند».

در حالی که خروج مسی برای بسیاری از هواداران بارسلونا بسیار دردناک است، این مساله می‌تواند بسیاری از مشکلات مالی را که در کوتاه‌مدت بارتومئو هیات مدیره‌اش با آن مواجه خواهند شد، حل کند. می‌توان حدس زد که بارسا می‌تواند باشگاه خریدار، منچسترسیتی یا هر باشگاه دیگر را مجبور به پرداخت مبلغ قابل توجهی برای این انتقال کند. مساله مشخص آن است که مشکلات مالی فوری باشگاه آن‌قدر زیاد است که به نظر هیات مدیره فعلی، حل آن‌ها ارزش این را دارد که بهترین بازیکن تاریخ باشگاه فروخته شود. فروش بازیکنی که حضورش حتی در ۳۳ سالگی، در داخل و بیرون زمین، ضروری به نظر می‌رسد، مشکلی است که بالاخره کسی باید با آن دست و پنجه نرم کند، اما هیات مدیره فعلی می‌داند که روزهای آخر کاری خود را در باشگاه می‌گذراند. 

بار دیگر به نظر می‌رسد که هیات مدیره بارسلونا از مدیریت درست وضعیت عاجز است و برای حل مشکلی که در حال حاضر وجود دارد، هیچ برنامه بلندمدتی ندارد. این شاید خلاصه دوران مدیریت بارتومئو در بارسلونا باشد: او هرگز انتظار نداشت که به این پست برسد، و از روز نخست در مقام رئیس باشگاه، مشغول دست و پنجه نرم کردن با مشکلاتی بود که مقابلش وجود داشت و با راه‌حل‌هایی که انتخاب کرد، باعث شد عمق مشکلات بیشتر شود. مشکلاتی که دیگر راه فراری از آن‌ها وجود ندارد. 

منبع: وب‌سایت آتلتیک

*Socio:

به هواداران و حامیان باشگاه بارسلونا گفته می‌شود که کارت هواداری این تیم را دارند و پس از مدتی می‌توانند در امور باشگاه، از جمله در رای‌گیری برای انتخاب رئیس، شرکت کنند.