سیزدهم بهمن‌ماه، باعنوان «روز جهانی تالاب‌ها» شناخته می‌شود.

۴۷ سال پیش، در سیزدهم بهمن ۱۳۴۹، نشست رامسر با هدف حفاظت از تالاب‌های جهان، در شهر رامسر ایران برگزار شد. در پایان این نشست، کنوانسیونی با امضای ۱۸ کشور، اولین گام برای حفاظت از تالاب‌های جهان بود که بعدتر، اعضای آن به  ۱۶۹ کشور رسید. ایران با امضای کنوانسیون رامسر، متعهد به رعایت قوانینی شده است تا در حفاظت از تالاب‌ها، مؤثر باشد. یکی از اهداف این کنوانسیون، همکاری بین‌المللی به‌منظور استفاده‌ی بهینه از تالاب‌ها و سعی در تداوم آن‌ها برای نسل‌های آینده بود.

حمید ظهرابی، سرپرست معاونت محیط زیست طبیعی ایران، در این روز جهانی اعلام کرد که بیش از ۲۵۰ تالاب شناسایی‌شده در کشور داریم که از میان آنها، ۱۰۵ تالاب مطالعه هم شده‌اند و ۲۸ تالاب، در وضعیت بحرانی جدی قرار دارند و به منشأ کانون‌های گردوغبار تبدیل شده‌اند.

تالاب به مناطق مردابی، باتلاقی، برکه‌های مصنوعی یا طبیعی گفته می‌شود که به‌صورت دائم یا موقت دارای آب ساکن و یا روان‌اند. طعم آب آن، ممکن است شیرین یا شور باشد. تالاب‌ها به‌عنوان زیستگاه پرندگان و گیاهان، در چرخه‌ی اکوسیستم، اهمیتی بسیار حیاتی دارند.

سیاست نادرست در توسعه‌ی شهرها، صنعت،کشاورزی و عدم مدیریت صحیح سدها، حتی صید غیرمجاز پرندگان، از مهم‌ترین عواملی است که باعث خشکیدن تالاب‌ها شده است؛ تا جایی‌که بعضی از کارشناسان محیط‌ زیست، شدت تأثیر این عوامل را در خشکاندن تالاب‌ها بیش از تغییرات اقلیمی و گرما می‌دانند.

خشکی و بحران تالاب‌ها در ایران، دیگر بر کسی پوشیده نیست و طبق آمار اعلام‌شده ازسوی سازمان محیط زیست کشور، تالاب‌های انزلی، گاوخونی، هامون، بختگان، پریشان، شادگان، طشک، چغاخور، گندمان، هورالعظیم و بسیاری دیگر از تالاب‌ها، در حال خشک‌شدن هستند.

گفت‌وگویی درخصوص وضعیت تالاب‌های ایران با اسماعیل کهرم، کارشناس محیط زیست و استاد دانشگاه از تهران در تلویزیون ایران اینترنشنال:

گزارشی در رابطه با این موضوع، از سحر‌ بیت‌مشعل :