روانشناس‌ها می‌گویند برخلاف باور رایج، رسیدن به ارگاسم (اوج لذت جنسی) لزوما به تجربه‌ای مثبت و خوشایند نمی‌انجامد و اتفاقا ممکن است پیامدهای منفی به دنبال داشته باشد. در مطالعه‌ای جدید در همین زمینه، شرکت‌کنندگان هنگام توضیح تجربه‌های ناخوشایند جنسی یا «ارگاسم‌های بد» به دلایل گوناگونی اشاره کرده‌اند. دانشمندان بر این باورند که تلاش برای «برقراری ارتباط» کلید بهبود تجربه‌های جنسی است.

روان‌شناسی رفتار جنسی انسان‌ها اغلب بر خلاف آن چیزی است که انتظار می‌رود. سکس حتی اگر با رضایت دو طرف انجام شود و به ارگاسم برسد، باز هم ممکن است تجربه‌ای بسیار منفی و ناخوشایند برای یک یا هر دو طرف رابطه باشد. وب‌سایت بیگ تینک (Big Think) در مطلبی که به‌تازگی منتشر کرده، به بررسی نتایج مطالعه‌ای جدید در این‌باره پرداخته است.

این پژوهش با همکاری سارا بی. چادویک (Sara B. Chadwick)، دانشجوی دکتری دانشگاه میشیگان، میریام فرانسیسکو (Miriam Francisco) و ساری ون اندرس (Sari van Anders)، استاد دانشگاه کویینز کانادا، انجام شده است. این پژوهشگرها بعد از این‌که دریافتند مساله ارگاسم بسیار پیچیده‌تر از آن است که به نظر می‌رسد، تصمیم به رازگشایی از تجربه اوج لذت جنسی گرفتند و سعی کردند بفهمند آیا «ارگاسم بد» هم وجود دارد.

این روان‌شناس‌ها در توضیح تحقیقشان گفتند: «ظاهرا باور رایجی وجود دارد مبنی بر این‌که رسیدن به ارگاسم حین رابطه جنسی که با رضایت دو طرف انجام می‌شود، همیشه (تجربه‌ای) مثبت است، اما در پژوهش‌های پیشین، احتمال این‌که تحت شرایطی خاص تجربه‌ای منفی یا ناخوشایند باشد بررسی نشده بود.»

به این ترتیب، ۷۲۶ فرد بزرگسال از طریق فراخوانی آنلاین داوطلب شرکت در این پژوهش شدند. در این پروژه تحقیقاتی، پژوهشگران تجربه‌های ارگاسمی داوطلب‌ها در سکس اجباری، سکس با رضایت دو طرف اما ناخواسته و تحت فشار برای رسیدن به ارگاسم را بررسی و مطالعه کردند. از بین شرکت‌کننده‌ها، ۲۸۹ نفر ارگاسم‌های ناخوشایندی را که داشتند شرح دادند.

چادویک و ون اندرس در گفت‌وگو با سایپست (Psypost)، وب‌سایت تخصصی حوزه سلامت روان، تاکید کردند افراد نباید صرفا به‌خاطر این‌که شریک جنسی‌شان به ارگاسم رسیده است، تصور کنند خودشان هم لزوما تجربه خوشایندی داشته‌اند.

به گفته این گروه پژوهشی، افرادی که حین رابطه جنسی ناخواسته یا نامطلوب به ارگاسم رسیده‌اند، باید توجه داشته باشند که ارگاسم لزوما به این معنا نیست که تجربه‌ای خوشایند داشته‌اند یا ته دلشان خوششان آمده است. هیچ ایرادی ندارد نسبت به رابطه جنسی که به ارگاسم منتهی شده است احساسات جورواجور یا حتی کاملا منفی داشته باشیم.

اما چطور ممکن است علی‌رغم رسیدن به ارگاسم، سکس ناخوشایند یا بد باشد؟ شرکت‌کنندگان سناریوهایی در پاسخ به این پرسش ارایه کردند، از تحت فشار قرار گرفتن برای رسیدن به ارگاسم برای دلخوشی شریک جنسی ناراضی گرفته تا گسستگی عاطفی، سرخوردگی و حتی حس این‌که بدنشان به آن‌ها خیانت کرده است. بعضی شرکت‌کنندگان که مذهبی بودند گفتند احساس شرم و گناه کرده‌اند.

به گفته پژوهشگرها، به ارگاسم رسیدن شریک جنسی برای برخی مردان در حکم «پیروزی مردانه» است که در نهایت، سبب می‌شود زنان احساس کنند برای ارضای عزت‌نفس شریک جنسی‌شان، رسیدن به ارگاسم ضروری و لازم است.

به علاوه، عواملی مانند گرایش جنسی و هویت جنسیتی نیز در این زمینه تاثیرگذارند. داوطلبان دو‌جنس‌گرا (بایسکشوال) از فشاری گفتند که برای رسیدن به ارگاسم و اثبات دو‌جنس‌گرایی‌شان به شرکای جنس مخالف متحمل می‌شوند. برخی شرکت‌کنندگان تراجنسیتی (ترنسجندر) نیز تجربه رسیدن به ارگاسم را به‌‌مثابه یادآوری «بودن در جسم اشتباه» می‌بینند.

از سوی دیگر، ارگاسم‌های ناخوشایند در برخی موارد به نتایج بهتری منجر شده است، به‌ویژه در ارتباط بین شریک‌های جنسی. به گفته پژوهشگرها، برای داشتن رابطه جنسی خوب، علاوه بر نیازهای بدیهی شریک‌ جنسی، باید به اشاره‌های ناگفته نظیر ارتباط غیرکلامی و حرکات فرد مقابل توجه کنیم. ممکن است شریک جنسی آماده پایان سکس باشد، حتی اگر به ارگاسم منجر نشده باشد.

اصرار به سکس یا ادامه آن در شرایطی که فرد مایل نیست می‌تواند به احساس اجبار یا نادیده گرفته شدن منجر شود.

این روان‌شناس‌ها در پایان افزودند: «افراد می‌توانند در سکس ناخواسته هم به ارگاسم برسند، در سکسی که لحظه‌های عاطفی پیچیده و مبهم دارد یا حتی سکسی معمولی و ملال‌آور. ارگاسم به خودی خود از سکس تجربه‌ای «عالی» نمی‌سازد و احساسات منفی نسبت به بعضی بخش‌های سکس یا به‌طور کلی، سکس را از بین نمی‌برد.»