نشریه آمریکایی نیشن The Nation در سرمقاله امروز پنجشنبه ۲۸ اردیبهشت خود می‌نویسد با اینکه بسیاری از نیروهای اجتماعی گوناگون این بار برای پیشبرد اصلاحات در جریان انتخابات ریاست جمهوری ایران متحد شده‌اند، اما مبارزه برای آزادی‌های سیاسی در این انتخابات جنبه فرعی پیدا کرده است.

نیشن می‌نویسد: «ممکن است برای برخی مفسرین غربی که تغییرات اجتماعی- سیاسی در ایران را با مقدار عقب رفتن روسری از سر زنان می‌سنجند اندکی سخت باشد، اما اولویت بسیاری از ایرانیان برای شرکت در این انتخابات نه برای عدالت اجتماعی است، نه حقوق بشر و نه آزادی‌های فردی.

بسیاری از آنها حاضر هستند برای بهبود شرایط اقتصادی کشور و داشتن یک سیاست خارجی که ایران را به جامعه جهانی برگرداند از این حقوق ابتدایی و انسانی خودشان بگذرند.

سخت بتوان باور کرد که تنها ۲۰ سال پیش در انتخاب محمد خاتمی به عنوان رئیس جمهور کشور، آزادی مطبوعات، قوه قضائیه مستقل، دموکراسی، جامعه مدنی، حاکمیت قانون و آزادی‌های فردی و اجتماعی مبنای گزیدن او به عنوان رئیس جنبش اصلاحات بود. اما گذشت آن روزها.

امروز واژه های رفرم و اصلاحات حتی بر زبان کاندیداها هم جاری نمی‌شود، چه رسد به آنکه به دنبال کسب آن باشند. جنبش سبز هم در زمان خود بوجود آمد و نسلی از جوانان ایران را در راه کسب آزادی و دموکراسی و حقوق بشر جریحه‌دار کرد و آنها بهای گزافی را در این راه پرداختند.

سعید حجاریان رفرمیست معروف ایرانی در زمان دولت خاتمی گفته بود جنبش اصلاح‌طلبی ۳۰ سال بعد تازه آثار خود را نشان می‌دهد. فعلاً ۱۰ سال تا آن زمان باقی مانده است!»